Nie jestem pisarką. Jestem zwykłą osobą. Matką. Kobietą, która czuje i widzi. To, co zrobiłam — jest moje. Powstało z potrzeby, z ciszy, z wewnętrznego światła. Nie z chęci zaimponowania. Postanowiłam to pokazać. Nie każdemu musi się podobać. Ale zasługuje na szacunek — tak jak każdy głos, który rodzi się z prawdy. Nie udaję artystki. Po prostu tworzę. A to, co tworzone z serca — zostaje. — Emilia Hodak