Autorka w swoich wierszach zwraca uwagę na procesy zewnętrzne i wewnętrzne, jakie zachodzą w człowieku podczas rozwoju duchowego. Staje się on otwarty na odbiór czegoś nowego, zaczyna krążyć po innych orbitach swojego bytu… zauważa, że jest jednością z Uniwersum. Ziemski czas mija, lecz człowiek jest częścią wieczności — odkrywa swoją pełnię i szuka tajemnego przejścia, które zaprowadzi go w nowe światy. Nie ma już cienia wątpliwości — gdzie jest jego prawdziwy Dom.