Tomik pt. „Pies powrócił” autorstwa Alka Skargi to poezja intrygująca, wielowarstwowa, osadzona na pograniczu poezji i filozoficznego eseju. Tytuł – choć na pierwszy rzut oka może wydawać się zwyczajny – kryje w sobie metaforyczną głębię. Autor stawia na refleksyjność oraz nieszablonowe podejście do formy.
Skarga posługuje się językiem gęstym, pełnym metafor, niekiedy hermetycznym, co sprawia, że lektura wymaga skupienia i interpretacyjnej cierpliwości. Obrazy, które kreuje, są złożone, pełne metafor i odwołań do mitów, historii oraz współczesnej nauki. Na pierwszy plan wysuwają się zawiłe obrazy przyrody, kontrastujące z technologią, która również jest istotnym elementem utworów. To swoisty kolaż myśli filozoficznych, odniesień historycznych i literackich.
Wiersze takie jak „Sztuczna inteligencja platońskich cieni” czy „Tunel pokór” prowokują do myślenia, ale jednocześnie stawiają wyzwanie, zmuszając do refleksji nad każdą frazą. Niektóre fragmenty, jak „Etos margerytki” czy „Sztuczna inteligencja platońskich cieni”, wprowadzają filozoficzne pytania dotyczące istnienia, postępu technologicznego oraz relacji człowieka z naturą. Użycie takich symboli jak margerytka czy sztuczna inteligencja nadaje tekstowi uniwersalności, ale jednocześnie zakorzenia go we współczesnej dyskusji o miejscu człowieka w świecie przyspieszającej technologii.
Tematy duchowe również odgrywają kluczową rolę. Odwołania do religii i metafizyki – szczególnie w utworach takich jak „Rozmównica nowoczesnego Kościoła” – stawiają pytania o miejsce duchowości we współczesnym świecie. Skarga zdaje się sugerować, że duchowość nie musi zanikać w erze nowoczesności, ale wymaga redefinicji.
Wiersze takie jak „Maszyny za lud wołające” czy „Święty Krzysztof na socjalistycznych plażach” oferują zarówno odwołanie do wydarzeń politycznych, jak i refleksję nad historią. Autor z dużym kunsztem splata te wątki, tworząc uniwersalne obrazy. Wyjątkowo interesujące są też elementy dialogu z tradycją literacką i filozoficzną. Alek Skarga zdaje się inspirować nie tylko wielkimi klasykami, ale również popkulturą oraz tematami z pogranicza nauki i futurologii. Utwór pt. „Sny Semiramidy te same w robotach” jest tego doskonałym przykładem, łączącym starożytne obrazy z futurystycznymi obrazami.
„Pies powrócił” to poezja wymagająca, ale nagradzająca zaangażowanego czytelnika wielowymiarowymi refleksjami. Choć momentami tekst może wydawać się przeładowany metaforami i odniesieniami, to właśnie ten eklektyczny styl nadaje mu unikatowego charakteru. Dla czytelników ceniących poezję i literaturę filozoficzną jest to pozycja warta uwagi. Ta wielowymiarowa opowieść to podróż przez pejzaże emocji, historii, technologii i mistyki.
Autorka recenzji: Monika Matura
Tytuł: „Pies powrócił”
Autor: Alek Skarga
