Wiersze o życiu
Jak tu duszno
Dusza moja się uniosła.
Z łoża swego zimowego.
Nie sądziła, że jest wiosna.
Że zobaczy coś takiego.
W swym podziwie i zachwycie.
Tak wysoko uniesiona
Zobaczyła mianowicie.
Wiele dusz ze swego grona.
Nigdy przedtem tak nie miała.
Nie sądziła, że tak może.
Wszystkie dusze przywitała.
W tej wiosennej miłej porze.
Witam wszystkich na tym forum.
Jestem duszą bardzo młodą.
Pełna jestem też humoru.
Skropionego zimną wodą.
1
Z opaską na oczach
Mały brzdąc, ostrożnie swe oczy otworzył.
Rozejrzał się wokół i zdziwił biedaczek.
Natychmiast na głowę opaskę założył.
Chciał niżej, lecz nie mógł inaczej.
Gdy trochę podrósł i znalazł się w szkole.
Opuścił ją niżej, o niczym nie wiedząc.
Miał tylko w głowie same swawole.
Zajęty pracą nad swą niewiedzą.
Gdy w życie jego miłość wkroczyła.
I mocno targnęła osobą jego.
Opaska oczy mu przesłoniła.
Zabrała wszystko — to znaczy ego.
Teraz, gdy starość nad nim zawisła.
Rujnując życie mocno — dosadnie.
Martwi się bardzo o swoją przyszłość.
Co będzie gdy umrze, jak ona spadnie?
2
Letnia zjawa
Lipiec — lato upał spory.
Młodość swoje ma uroki.
Czasu dużo na amory.
Miłość stawia pierwsze kroki.
Była blisko za plecami.
Swym oddechem mnie muskała.
Nie byliśmy wtedy sami.
Ona skrzydła chyba miała?.
Można mniemać czy dowodzić.
Wywołując sporów wiele.
Muszę jednak, z tym się zgodzić
Zakochałem się w aniele.
Zanurzyłem się w jej oczy.
Mały włos — a bym utonął.
Amor z hukiem we mnie wskoczył.
Tak została moją żoną.
3
Trochę boli
Ciężko żyje się kobiecie.
Od początku swej niedoli.
O tym chyba wszystkie wiecie.
Każdy poród — trochę boli.
Dziecko zdrowe roześmiane
Hasa skacze i swawoli.
Gdy opuszcza swoją mamę.
Co tu mówić — trochę boli.
Ślub, wesele, wielka feta.
Bochen, chleba, trochę soli.
Lecz, co zrobić? — głowa nie ta.
Coś w niej szumi, trochę boli.
Stare kości w końcu spoczną.
Wiedząc o tym, że w niedoli.
Kup książkę, aby przeczytać do końca.