O książce
Ten zbiór opowiadań, układający się w jedną, zwartą historię na pewno znajdzie miłośników wśród wielbicieli kryminałów i mocnych wrażeń.
Miłość, przyjaźń, rodzące się pierwsze poważne uczucie zostają gwałtownie zagrożone przez tajemniczego człowieka.
Poznajcie losy bohaterów, na drodze których nagle staje psychopatyczny morderca…
„ — Pięknie tu — szepnęła, nie mogąc wyjść z podziwu.
Skierowała wzrok ku niebu. Uwielbiała patrzeć na gwiazdy, szczególnie w takie noce jak ta — jasne i bezchmurne. Poczuła się jak małe dziecko, poznające piękno życia i odkrywające najwspanialsze tajemnice świata.
— Dzisiejsza noc jest nadzwyczaj piękna. Księżyc zaświecił mocniej, gdy ujrzał Ciebie. — zarumieniła się na te słowa i spojrzała w oczy Judasa. Czarne, jak dzisiejsze niebo.
— Dziękuję — szepnęła z uśmiechem.
Usiedli na jednej z ogrodowych ławek.
— Kocham gwiazdy. Chciałabym, aby były bliżej nas, aby można było je dotknąć. Są takie piękne.
— Słyszałem kiedyś opowieść o pewnej dziewczynie, która chciała zobaczyć gwiazdy. Syrie urodziła się niewidoma. Jej rodzina cierpiała, jednak ona, z natury radosna i uśmiechnięta, szybko nauczyła się, jak radzić sobie z tą ułomnością. Wyostrzyła inne zmysły i czerpała z życia pełną piersią. Starała się dążyć do założonych celów, ale jedno jej marzenie nigdy nie miało się spełnić…
Słyszała wiele historii o świecie, a najbardziej kochała te o gwiazdozbiorach i pięknie gwiazd. Wielokrotnie próbowała sobie je wyobrazić, rysowała ich wizerunek w myślach. Kolejne opowieści, każda wspanialsza od poprzedniej, tylko pogłębiały jej pragnienie i zaczęły powoli zabijać w niej radość.
I wtedy na drodze życia Syrie pojawił się mężczyzna. Uwielbiał ją, ale wielce cierpiał, nie mogąc jej pomóc. Kiedyś usłyszał przypadkowo od pewnej starszej kobiety, że dusze ludzi zmieniają się po śmierci w gwiazdy. Tej samej nocy, gdy dziewczyna spała, mężczyzna zakradł się do jej sypialni i przebił jej serce krzyżem. Zrobił to z miłości do Syrie. Nie widział innej możliwości, by spełnić jej marzenie. Następnej nocy ujrzał na niebie ogromną gwiazdę, świecącą najjaśniej ze wszystkich. Nazwał ją Syriusz, na cześć swej wielkiej miłości.
Lauren wsłuchiwała się uważnie w każde jego słowo. Przeraziła ją ta tragiczna historia, ale też wzruszyła i przejęła do głębi.
— Piękna opowieść. Myślisz, że to wydarzyło się naprawdę? — spytała, patrząc na czarnowłosego.
Judas, zamiast odpowiedzieć, wstał i podał jej rękę. Przeszli na skraj tarasu.
— Widzisz tam? — wskazał palcem na niebo.
Podążyła wzrokiem za jego ręką i od razu zauważyła gwiazdę, na którą wskazywał. Była piękna i jaśniała niezwykłym blaskiem.
— To Syriusz? — zapytała dla upewnienia się. Czuła za sobą bliską obecność mężczyzny.
— Mhm. To najjaśniejsza gwiazda, zaraz po słońcu.”