Bezpłatny fragment - Spis uczestników armii niemieckiej z Suchego Lasu i okolic w okresie Wielkiej Wojny 1914 — 1918

Od autora

Celem niniejszej publikacji było zebranie i opublikowanie informacji o mieszkańcach Suchego Lasu i okolic, którzy służyli w armii niemieckiej podczas I Wojny Światowej w latach 1914 — 1918. Publikacja ta zawiera spis żołnierzy, którzy polegli, zaginęli lub zostali ranni podczas walk wojennych. Głównym źródłem informacji jest Armijny Dziennik Ustaw — Lista strat (Armee-Verordnungsblatt — Verlustliste), wydawanym w okresie od 1914 do 1919 roku. Armijny Dziennik Ustaw wraz z wyszukiwarką nazwisk żołnierzy jest dostępny w formie elektronicznej na niemieckiej stronie Projekt Lista Strat I Wojny Światowej (Verlustlisten Erster Weltkrieg Project). Poszczególne numery Armijnego Dziennika Ustaw można obejrzeć w postaci cyfrowej na stronie internetowej Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej. Armijny Dziennik Ustaw, w czasie wojny, był jedynym źródłem informacji o stratach osobowych wśród żołnierzy armii niemieckiej, ponieważ lokalne gazety zaniechały ich publikacji w miarę upływu czasu od rozpoczęcia wojny. Imiona i nazwiska żołnierzy pochodzenia polskiego zapisywano w języku niemieckim, co powodowało ich przekłamanie i zniekształcenie. Dlatego do weryfikacji nazwisk posłużyły autorowi inne źródła informacji, takie jak akta metrykalne w archiwach państwowych i archidiecezjalnych, które na terenie Wielkopolski w większości zostały zindeksowane przez genealogów zrzeszonych w Wielkopolskim Towarzystwie Genealogicznym Gniazdo. Cennym źródłem informacji były internetowe wyszukiwarki cmentarzy na terenie Poznania i okolic oraz baza osób represjonowanych podczas okupacji hitlerowskiej.

Należy nadmienić, że pełna dokumentacja wojskowa armii niemieckiej z okresu I Wojny Światowej została zgromadzona w Poczdamie w okresie międzywojennym, ale uległa ona całkowitemu zniszczeniu podczas ofensywy radzieckiej w 1945 roku.

Autor publikacji ma świadomość, że zaprezentowana lista jest niekompletna z uwagi na szczątkowy i rozproszony zbiór informacji źródłowych. Mimo to autor, na podstawie powyższych informacji, przybliżył sylwetki żołnierzy gminy Suchy Las w setną rocznicę zakończenia I Wojny Światowej.

Krótki opis sytuacji w Poznaniu w okresie początkowym wojny na podstawie opisów i relacji Gazety Poznańskiej

Konflikt między Serbią i Austrią miał swoje konsekwencje, ponieważ Niemcy jako sojusznik Austrii stopniowo podejmowały działania w tej kwestii. W Berlinie 30 lipca w pałacu w Poczdamie omawiano sytuację na poziomie szefów sztabu i administracji. Na terenie poligonu ćwiczebnego Biedrusko przerwano ćwiczenia pułków i zarządzono ich powrót do garnizonów. Rano 30 lipca 6 Pułk Ułanów powrócił do Poznania, a część wojsk wysłano specjalnymi pociągami do Ostrowa i Milicza. Tego samego dnia z poligonu powrócił 12 Pułk Huzarów, któremu również podstawiono pociąg, aby powrócił do garnizonu w Torgawy. Popołudniu do Poznania powrócił 1 Pułk Strzelców Konnych. W gazetach pojawiły się informacje, które zaprzeczyły jakoby cesarz niemiecki Wilhelm nakazał mobilizację armii. Z drugiej strony w wiadomościach lokalnych pojawiła się notatka dotycząca funkcjonowania kolei podczas mobilizacji. Mowa jest tam, że podróżowanie koleją osobom cywilnym ustaje w trzecim dniu mobilizacji.

W dniu 31 lipca pojawiły się telegramy, w których czytamy: „…Berlin, 31 lipca. Z Petersburga nadeszła tu wiadomość od ambasadora niemieckiego, że w Rosji nakazana została ogólna mobilizacja armii i floty. Wobec tego cesarz niemiecki ogłosił stan niebezpieczeństwa grożącej wojny…” oraz „… Stan wojenny. Berlin, 31 lipca. Cesarz Wilhelm ogłosił stan wojenny na mocy artykułu 68 konstytucji Rzeszy…”.

W tym samym dniu ogłoszono, że nastąpi zwołanie parlamentu niemieckiego w dniu następnym, czyli 2 lipca w sobotę.

Tego samego dnia w gazetach pojawiła się informacja o wygłoszeniu przez cesarza Wilhelma krótkiej mowy w sprawie wojny z balkonu cesarskiego pałacu w Berlinie. Oczywiście społeczeństwo pochodzenia niemieckiego entuzjastycznie i burzliwie przyjęło jego przemówienie.

W uwagi na ogłoszenie „Stanu niebezpieczeństwa grożącej wojny” zaczęły obowiązywać zarządzenia wojskowe dotyczące ochrony granic i transportu kolejowego oraz ograniczeniu funkcjonowania poczty, telegrafu i kolei. Następstwem ogłoszenia stanu niebezpieczeństwa było ogłoszenie stanu wojennego w całym państwie i całkowitej cenzurze dotyczącym informacjom na temat ruchu wojsk. Dla prasy zaczęły obowiązywać przepisy dotyczące cenzury policyjnej, co objawiało się częstym wykreślaniem informacji tuż przed drukiem i pojawianiem tzw. pustych pól w kolejnych wydaniach gazet.

Ogłoszenie stanu wojennego w dniu 1 sierpnia spowodowało ogromny ruch w Poznaniu, zwłaszcza przed komendanturą na Placu Wilhelmowskim. Ludzie czytali gazety i ich dodatki nadzwyczajne, przyglądali się przyjeżdżającym oficerom do komendantury. Od tego dnia zostały zablokowane wszelkie połączenia telefoniczne.

Jednocześnie podano informacje, że pieniądze w kasach oszczędnościowych i bankach są należycie zabezpieczone podczas wojny i nie potrzeba ich wycofywać. Informację tą potwierdza fakt, że społeczeństwo w obawie przed utratą swych oszczędności zaczęło wycofywać pieniądze, aby zabezpieczyć się na przyszłość. Jednym ze sposobów zabezpieczenia było gromadzenie zapasów żywnościowych, co spowodowało masowe wykupywanie towarów w sklepach. Władze miejskie zmuszone były na interwencyjny zakup 3000 ton mąki i 300 ton soli oraz podpisanie porozumienia z administracją wojskową o dostarczenie rzeźnikom odpowiedniej liczby bydła oraz 300 centnarów konserw. Działania te miały ograniczyć nadmierny wzrost cen i uspokoić nastroje społeczne. Władze zwróciły się z apelem do społeczeństwa, aby puścili w obieg srebrne monety, które zniknęły w ostatnim okresie w wysokości 6 milionów marek. Zatem powyższa forma zabezpieczenia się ludności miasta w postaci srebra była uważana za wystarczająca.

Miasto Poznań było uważane za twierdzę i obawiano się jego oblężenia przez wojska nieprzyjaciela, dlatego też wydano odpowiednie zarządzenia w sprawie jego opuszczenia. Rodziny urzędników niemieckich miały zostać odesłane z Poznania, a żołnierze stacjonujący w fortach mieli podjąć działania w celu przygotowywania do walki obronnej.

Rok szkolny miał rozpocząć się 5 sierpnia, ale został on zawieszony z powodu wybuchu wojny. W szkołach zaplanowano umieszczenie wojska przygotowującego się do wyjazdu na front. Wakacje szkolne zostały przedłużone do 19 sierpnia.

Pojawiło się w gazetach publiczne wezwanie, w którym ogłoszono rozkaz mobilizacji i określono 2 sierpnia pierwszym dniem mobilizacji. Rozporządzeniem cesarza dotyczącym obrony krajowej powołano do mobilizacji pospolite ruszenie (landszturm) i roczników obrony krajowej piechoty II powołania. Wszyscy rekruci, którzy nie ukończyli 45 roku życia, mieli wstawić się w dniu 6 sierpnia przed południem w forcie Winiary.

W kolejnych dniach mobilizacji napływali kolejni rekruci, którzy zostali zakwaterowani w różnych miejscach miasta. W Poznaniu zostało stworzonych 9 obwodów, w których działały biura kierujące żołnierzy do odpowiednich miejsc w zakwaterowania.

Mobilizacja części osób między 17 a 45 rokiem życia spowodowała ograniczenie funkcjonowania wielu dziedzin gospodarki w Wielkopolsce. W rolnictwie, które w tym momencie trwały prace żniwne, zabrakło osób do pracy.

W tym celu magistrat wezwał osoby, które nie mają zajęcia do pomocy. Ponadto zalecano właścicielom nieruchomości, którzy zostali powołani do wojska, aby spisali notarialnie pełnomocnictwo lub testament. W kościołach w tym czasie trwały nabożeństwa, gdzie gromadziły się tłumy wiernych zatroskanych o swoją przyszłość. Gazety pisały podniosłym nastroju o wojnie, ale wśród mieszkańców pochodzenia niemieckiego. Wśród Polaków dominowało przerażanie i obawa o przyszłość oraz ogromny żal z powodu wybuchu wojny.

W tym czasie żołnierze wyjeżdżali z dworca głównego na front pozostawiając osamotnione rodziny. Społeczeństwo nie zdawało sobie sprawy, jak wiele trudów i cierpienia jeszcze przed nimi. Na razie władze miasta ogłosiły, że żywność może maksymalnie wzrosnąć o 25 procent.

W Wielkopolsce w rolnictwie byli zatrudniani robotnicy rolni z Galicji i Królestwa Polskiego, którzy jednak na skutek działań wojennych zaczęli porzucać miejsce pracy. Niestety osoby te nie mogły opuścić Niemiec i pozostało mi ponowne podjecie pracy, albo aresztowanie. W gazetach nadal pojawiały się ogłoszenia w sprawie przyjęcia chętnych do prac w rolnictwie, a także przy obsłudze maszyn i urządzeń rolniczych. Izba rolnicza ofiarowała swoją pomoc i wezwała rolników, aby przeznaczyli nadwyżkę z hodowli koni dla potrzeb wojska. W tym czasie uczniowie ostatnich klas kończyli egzaminy i niebawem również zostali powołani do wojska, natomiast młodsi uczniowie zobowiązali się do niesienia pomocy podczas prac żniwnych.

Po tygodniu od ogłoszenia mobilizacji armii niemieckiej, poinformowano czytelników o utworzeniu biura informacji w Berlinie, którego zadaniem było udzielanie informacji o rannych, poległych, zaginionych oraz osób przebywających w szpitalach wojskowych (lazaretach). Biuro pośredniczyło w wydawaniu dokumentów o zgonie żołnierzy.

W dniu 12 sierpnia pojawiła się informacja o powołaniu do pospolitego ruszenia (Landszturmu) wszystkich osób dotychczas niewyćwiczonych między ukończonym 17, a 20 rokiem życia. Ponadto powołani zostali do służby wojskowej wszyscy do niej zdolni do skończonego 45 roku życia oraz zapasowi rezerwiści, którzy również nie ukończyli 45 roku życia. Nic dziwnego, że pociągi odjeżdżające z peronów dworca głównego w Poznaniu były niekiedy wypełnione wyłącznie Polakami, którzy żegnali się z najbliższymi, a odjeżdżając śpiewali pieśni polskie: „Kto się w opiekę” i „Serdeczna Matko”. Ciekawostką był fakt, że nikt z przełożonych niemieckich nie przeciwstawiał się śpiewom w języku polskim. Wynikało to najprawdopodobniej z chęci przypodobania się Polakom i nie drażnienia społeczeństwa polskiego w tym trudnym czasie oraz faktu pojawiania się pierwszych pociągów z rannymi, których pośpiesznie umieszczano w szpitalach wojskowych i zakładach medycznych. Na przykład w dniu 25 sierpnia przyjechał do Poznania pociąg z 1500 rannymi żołnierzami, którzy brali udział w walkach z armią rosyjską w Prusach Wschodnich. Mieszkańcy miasta zaczęli uświadamiać sobie skalę poległych oraz niezliczoną ilość osób rannych podczas walk na obu frontach wschodnim i zachodnim. Machina wojenna potrzebowała nie tylko żołnierzy do walki, ale również osób, które wykonywały by funkcje pomocnicze dla armii.

W kolejnym dniu, 14 sierpnia, pojawiła się informacja o powołaniu z całego powiatu poznańskiego do wojennego urzędu umundurowania wszystkich osób przynależących do pospolitego ruszenia, którzy wykonują zawody: krawca, kuśnierza, szewca i siodlarza. W następnych dniach do komisji wojskowych powoływani są mężczyźni w celu ich ewidencji i wykorzystania w poszczególnych pułkach.

Powoływanie dużej ilości mężczyzn w krótkim czasie spowodowało duże braki kadrowe w rolnictwie, a niektóre gospodarstwa rolne oraz przedsiębiorstwa produkcyjne nie nadążały z bieżącą produkcją. Sytuacja była szczególnie trudna dla majątków ziemskich, których właściciele zostali powołani do wojska i nie było komu zarządzać majątkiem. Konsekwencją tego stanu rzeczy był apel zarządu Związku Ziemian o zgłaszanie się o pomoc w zarządzaniu majątkami podczas nieobecności właściciela czy gospodarza. Pewnym wypełnieniem luk pracowniczych — szczególnie w rolnictwie — stali się jeńcy rosyjscy. Byli oni przeważnie wykorzystywani do prostych prac polowych, a w szczególności podczas najbliższych zbiorów ziemniaków i buraków. Rosyjscy jeńcy wojenni z frontu wschodniego przyjeżdżali na dworzec w Poznaniu specjalnymi. Władze podjęły pewne działania, aby zapobiec kontaktowi mieszkańców z jeńcami, ponieważ zdawano sobie sprawę z faktu, że wśród jeńców mogą być Polacy. W tym celu podczas postoju pociągów z jeńcami rosyjskimi zamykano perony dla osób prywatnych, a służbie kolejowej zabroniono z nimi rozmawiać i podawać żywność.

W mieście żyło się coraz trudniej, ponieważ mieszkańcy odczuwali coraz to większe braki w zaopatrzeniu. Pojawiały się produkty zastępcze, które również stawały się coraz to droższe. Rodziny pozostały bez ojców, którzy najczęściej byli jedynymi żywicielami rodziny, zaczęły żyć na bardzo niskim poziomie. Pomoc państwa w postaci zapomóg w wysokości kilku marek miesięcznie dla rodzin żołnierzy był nie wystarczający. Z powodu niedostatku żywności, powrotu chorych żołnierzy niemieckich i obecności jeńców wojennych pojawiło się zagrożenie chorobami, a szczególności ospy. Stąd przewidziano szczepienia dla wszystkich osób do 16 roku życia oraz osób, które miały kontakt z jeńcami rosyjskimi.

Społeczeństwo było zaniepokojone faktem, że informacje od żołnierzy docierały do nich z opóźnieniem albo nie mały od nich żadnej wiadomości. Wydawany spis osób zaginionych, rannych i poległych nie spełniał oczekiwań społecznych. Gazeta starała się wytłumaczyć, że sporządzanie takich list było trudne z powodu długotrwałych walk, z których żołnierze wracali dopiero z dużym opóźnieniem. Jeszcze gorzej było w przypadku osób rannych, ponieważ najciężej ranni byli przewożeni pojazdami mechanicznymi i wozami do lazaretów. Natomiast żołnierze lekko ranni musieli samodzielnie dojść pieszo do najbliższego lazaretu, co wydłużało ich ewidencje. W przypadku tych żołnierzy, którzy nie dodarli do swoich oddziałów lub do najbliższych szpitali polowych uznawano za zaginionych. Opisywany był sposób grzebania zmarłych obu stron walczących w jednej mogile jeden obok drugiego. Czynności pogrzebowe dokonywała osoba — mąż zaufania z danej miejscowości. Rzeczy zmarłych były spisywane przez komisję lazaretową i następnie deponowane u lokalnego burmistrza, którego zadaniem był zwrot przedmiotów rodzinom poległego. Z przedstawionego opisu wynika, że w przypadku poległych postępowano zgodnie z procedurą, pokazując jednocześnie poszanowanie i szacunek bez względu na narodowość. Sadzić można, że było to możliwe tam, gdzie mieściły się lazarety wojskowe i istniała infrastruktura miejska, aby dokonać wszelkich formalności. Oczywiście należy wziąć pod uwagę, że był to początek wojny i wojska nie prowadziły tzw. wojny okopowej, a miejscowości nie były tak zniszczone jak w późniejszym okresie wojny.

Spis alfabetyczny żołnierzy armii niemieckiej z podziałem na miejscowości

Biedrusko

Michał Czycz (Czyszcz)

Urodził się 28.09.1888 roku w Biedrusku. Służył w 47 Pułku Piechoty (4 kompania), w którym został lekko ranny w maju 1915 roku. W lipcu 1917 roku został ciężko ranny.

Alfred Eichler

Urodził się 1.08.1889 roku w Biedrusku, a rodzicami jego byli Wojciech i Marta z domu Sommerfeld. Służył w armii niemieckiej, w której został uznany za zaginionego w listopadzie 1918 roku.

Konstany Fimiński

Urodził się w Biedrusku. Służył w 213 Rezerwowym Pułku Piechoty (1 kompania), w którym poległ w lipcu 1916 roku.

Wiktor Grabianowski

Urodził się w Biedrusku. Służył w 135 Pułku Piechoty (6 kompania), w którym został lekko ranny w marcu 1915 roku.

Izydor Kosmowski

Urodził się 1.05.1896 roku w Biedrusku. Służył w armii niemieckiej, w której poległ w grudniu 1916 roku.

Wojciech Leczyk

Urodził się 15.04.1887 roku w Biedrusku. Poślubił Marię Jerzyk, z którą miał dzieci: Zdzisława, Stefana, Henryka, Joannę i Mariana. Służył w 47 Pułku Piechoty, w którym został lekko ranny w kwietniu 1917 roku.

Kazimierz Łaganowski

Urodził się w Biedrusku. Służył w 6 Pułku Grenadierów (6 kompania), w którym został ciężko ranny w październiku 1914 roku.

Albert Manke

Urodził się 12.12.1878 roku w Biedrusku, a rodzicami jego byli Ferdynand i Emma z domu Hansch. Poślubił Martę Sommerfeld, z którą następnie miał dzieci: Metę, Karola i Waltera. Służył w 6 Pułku Grenadierów i 37 Pułku Fizylierów, w których był ranny w 1916 roku.

Albert Soldan

Urodził się w Biedrusku, a rodzicami jego byli Ludwik i Julianna z domu Hubner. Służył w 250 Rezerwowym Pułku Piechoty (9 kompania), w którym poległ w kwietniu 1916 roku.

Franciszek Werner

Urodził się 30.09.1898 roku w Biedrusku, a rodzicami jego byli Jan i Wiktoria z domu Rozmarynowicz. Służył w armii niemieckiej, w której poległ w 1918 roku.

Arno Zettler

Urodził się w Biedrusku. Służył, jako podoficer, w 20 Pułku Piechoty Landwehry, w którym został ranny w listopadzie 1914 roku.

Franciszek Zmyślony

Urodził się w Biedrusku. Służył w 207 Rezerwowym Pułku Piechoty (1 kompania), w którym został lekko ranny w maju 1916 roku.

Antoni Zwiernik

Urodził się 2 stycznia (rok nieznany) w Biedrusku. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny we wrześniu 1918 roku.

Chludowo

Roman Adamski

Urodził się w Chludowie. Prawdopodobnie był synem Andrzeja i Amelii z domu Kaja, urodzonym 12.01.1879 roku. Służył w 85 Pułku Piechoty Landwehry (12 kompania), w którym został ciężko ranny, a następnie zmarł w szpitalu polowym w sierpniu 1915 roku.

Władysław Adamski

Urodził się w Chludowie. Prawdopodobnie był synem Franciszka i Agnieszki z domu Misterska, urodzonym 10.03.1894 roku. Służył w 19 Pułku Piechoty (7 kompania), w którym został uznany za zaginionego w czerwcu 1916 roku.

Jan Bocheński

Prawdopodobnie urodził się 20.08.1877 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Jan i Jadwiga z domu Grządzielska. Służył w 37 Pułku Piechoty Landwehry (2 kompania), w którym został lekko ranny.

Józef Bogdanowski

Urodził się w Chludowie. Podczas wojny służył w 61 Pułku Piechoty (7 kompania), w którym poległ w listopadzie 1914 roku.

Michał Bogdanowski

Urodził się 25.08.1898 roku w Chludowie. Podczas wojny został lekko ranny w listopadzie 1917 roku. Michał Bogdanowski poślubił Agnieszkę Rumieję, z którą miał córkę Genowefę.

Stanisław Bogdanowski

Urodził się w Chludowie. W czasie walk służył w 46 Pułku Piechoty (7 kompania), w którym został ranny w czerwcu 1915 roku.

Stefan (Szczepan) Borowczyk

Urodził się 12.12.1898 roku w Chludowie. Podczas walk służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w czerwcu 1917 roku. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1971 roku.

Stanisław Brazant

Urodził się w Chludowie. Służył w 46 Pułku Piechoty (8 kompania), w którym poległ w lipcu 1915 roku.

Feliks Bukowski

Urodził się w Chludowie. Służył w 53 Pułku Piechoty (10 kompania). Podczas walk został ciężko ranny w miejscowości Neuve Chapelle i zmarł w szpitalu polowym nr. 5 w sierpniu 1915 roku.

Franciszek Ciesielski

Urodził się 4.06.1896 roku w Chludowie. Służył w 225 Rezerwowym Pułku Piechoty (5 kompania), w którym zaginął w listopadzie 1914 roku. W 1918 roku został lekko ranny. Po wojnie Franciszek Ciesielski poślubił Stanisławę Palaczewską.

Ludwik Czujek

Urodził się 18.09.1894 roku w Chludowie. Podczas pierwszej wojny służył w armii niemieckiej, w której został ciężko ranny, a następnie zmarł w wyniku odniesionych ran w 1917 roku.

Franciszek Drajer

Urodził się w Chludowie. Służył w 225 Rezerwowym Pułku Piechoty (8 kompania), w którym poległ w listopadzie 1916 roku.

Jan Drajerczak

Urodził się 24.08.1899 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Józef Drajer i Magdalena z domu Graczyk. Służył w 3 szwadronie 11 Pułku Ułanów, w którym został lekko ranny w styczniu 1919 roku. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 roku. Po pierwszej wojnie poślubił Marię Smiglak, z którą miał dzieci: Helenę i Kazimierę. W 1927 roku zmienił nazwisko na Drajerczak. Zmarł 14.12.1990 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Otto Drews

Urodził się 24.05.1898 roku w Chludowie. Podczas wojny służył w armii niemieckiej, w której był lekko ranny w 1917 roku. Następnie w 1918 roku zaginął i został uznany za poległego podczas walk.

Jakub Graczyk

Urodził się 7.07.1890 roku w Chludowie. Podczas wojny służył w armii niemieckiej, w której został uznany za zaginionego. Jednak Jakub Graczyk przeżył wojnę, a następnie poślubił Marię Maciejewską i zamieszkał w Poznaniu. Podczas drugiej wojny został osadzony z rodziną w obozie przesiedleńczym Poznań — Główna 9.12.1939 roku, a następnie przesiedlony do Generalnej Guberni. Zmarł 30.05.1980 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Walenty Henszel

Urodził się 2.02.1899 roku w Chludowie. Podczas wojny służył w armii niemieckiej, w której został ciężko ranny w 1918 roku. Po wojnie poślubił Marię z domu Wiśniewską, z którą miał córkę Gertrudę. W 1926 roku udał się wraz z rodziną do Francji.

Marcin Henski

Urodził się 20.10.1886 roku w Chludowie. Poślubił Władysławę Palacz. Od 1918 roku mieszkał w Złotnikach. Służył w 37 Pułku Piechoty (2 kompania), w którym został dwukrotnie ranny w 1915 roku. W czasie pierwszej wojny zginął, a żona wyprowadziła się ze Złotnik w 1919 roku.

Józef Henschel

Urodził się 28.12.1896 roku w Chludowie. Podczas wojny służył w armii niemieckiej, w której został ranny w sierpniu 1918 roku. Poślubił Helenę Kubaczyk, z którą zamieszkał w Poznaniu i miał dzieci: Irenę, Henryka, Teresą i Anielę.

Józef Januszak

Urodził się 19.01.1893 roku w Chludowie, a ojcem jego był Jan Januszak. Podczas wojny służył w armii niemieckiej, w której zaginął w 1917 roku. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 roku.

Wilhelm Jasecki

Urodził się w Chludowie. Służył w 2 batalionie 5 Pułku Artylerii Polowej. We wrześniu 1916 roku został uznany za zmarłego.

Feliks Karolczak

Urodził się 11.08.1895 roku w Chludowie. Służył w 10 kompanii 35 Pułku Fizylierów. Poległ 7.10.1915 roku w miejscowości Massiges we Francji.

Jan Karolczak

Urodził się 4.01.1898 roku w Chludowie. Podczas walk został ranny w sierpniu 1917 roku.

Michał Karolczak

Urodził się 12.09.1886 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Marcin i Maria z domu Buszyńska. Podczas wojny służył w 6 Pułku Grenadierów (11 kompania), w którym został lekko ranny w październiku 1914 roku.

Franciszek Kazimierczak

Urodził się 13.11.1887 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Franciszek i Józefa z domu Sumińska. Poślubił Helenę Nowicką, z którą miał syna Franciszka. Został powołany do wojska niemieckiego w dniu 6.03.1916 roku. Służył w 81 Pułku Piechoty (6 kompania), w którym poległ 26.08.1918 roku.

Ignacy Kazimierczak

Urodził się 19.09.1884 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Michał i Barbara z domu Przybylska. W 1909 roku poślubił Mariannę Adamiak, z którą miał dzieci: Feliksa, Sylwestra, Janinę i Zofię. Powołany został do armii w dniu 6.08.1914 roku. Był lekko ranny we wrześniu 1917 roku.

Andrzej Kędzierski

Urodził się 30.11.1876 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Grzegorz i Marta z domu Starosta. Poślubił Józefę Waszczyńską, z którą miał dzieci: Władysława, Władysławę, Marię, Wandę i Bolesława. Podczas wojny poległ 27.03.1918 roku.

Bruno Ketzke

Urodził się w Chludowie. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w czerwcu 1918 roku.

Jan Kortus

Urodził się 3.06.1888 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Antoni i Maria. Poślubił Antoninę Spychałę, z którą miał dzieci: Irenę, Floriana i Joannę. Podczas wojny służył w armii niemieckiej, w której został uznany za zaginionego. Zmarł 12.08.1972 roku i został pochowany na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Stanisław Kortus

Urodził się 29.04.1894 roku w Chludowie. Podczas wojny służył w armii niemieckiej, w której został ranny. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1957 roku. Zmarł 21.09.1971 roku i został pochowany ze swoją żoną na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Wincenty Kortus

Urodził się w Chludowie. Służył w 158 Pułku Piechoty (2 kompania), w którym został lekko ranny w czerwcu 1916 roku.

Antoni Kozłowski

Urodził się 14.01 (rok nieznany) w Chludowie. Służył w 207 Rezerwowym Pułku Piechoty (5 kompania), w którym był dwukrotnie ranny w 1916 i 1917 roku.

Ignacy Kozłowski

Urodził się w Chludowie. Służył w kompanii karabinów maszynowych 72 Pułku Piechoty. Podczas walk w 1916 roku poległ.

Andrzej Ławniczak

Urodził się 14.11.1894 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Józef i Maria z domu Tudek. Służył w 8 kompanii 58 Pułku Piechoty i 11 kompanii 335 Pułku Piechoty. W 1919 roku został uznany za zaginionego. Prawdopodobnie jest pochowany na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Jan Łuczak

Urodził się w Chludowie. Służył w 252 Rezerwowym Pułku Piechoty (8 kompania), w którym został lekko ranny we wrześniu 1915 roku.

Andrzej Naimann

Urodził się 25.11.1881 roku w Chludowie. Rodzicami jego byli Jan i Franciszka z domu Szymańska. Służył w 333 Pułku Piechoty (9 kompania), w którym zaginął.

Wojciech Nawrot

Urodził się w Chludowie. Służył w 47 Pułku Piechoty (1 kompania), w którym był lekko ranny w 1915 roku.

Józef Olejniczak

Urodził się w Chludowie. Służył w 25 Brygadzie Piechoty (5 kompania), w której zaginął w 1915 roku.

Michał Olejniczak

Urodził się 15.08.1881 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Walenty i Marianna z domu Bartkowiak. Służył w 19 Pułku Piechoty Landwehry (2 kompania), w którym zaginął w 1919 roku.

Bolesław Penezyński

Urodził się 19.02 (rok nieznany) w Chludowie. Podczas wojny służył jako podoficer i został ciężko ranny w sierpniu 1917 roku.

Jan Piotrowski

Urodził się w Chludowie. Służył w 16 Pułku Piechoty (3 kompania), w którym został ciężko ranny w kwietniu 1915 roku.

Franciszek Przyworski

Urodził się 19.09.1883 roku w Chludowie, a rodzicami jego byli Józef i Michalina z domu Rączkowiak. Podczas wojny był lekko ranny w czerwcu 1918 roku.

Otto Raschke

Urodził się 5.11.1890 roku w Chludowie. Rodzicami jego byli Otto i Emilia z domu Rohlmann. Służył w 3 kompanii 369 Pułku Piechoty jako podoficer. Został dwukrotnie ranny w 1916 i 1917 roku.

Józef Rutkowski

Urodził się 28.02 (rok nieznany) w Chludowie. Był lekko ranny w czasie wojny w listopadzie 1917 roku.

Antoni Słomiński

Urodził się w Chludowie. Służył w 64 Pułku Piechoty (12 kompania), w którym został lekko ranny w kwietniu 1916 roku.

Bartłomiej Sobota

Urodził się 5.08.1880 roku w Chludowie, a matką jego była Marianna Sobota. Służył w 19 Pułku Piechoty Landwehry (1 kompania), w którym zaginął w lipcu 1915 roku.

Stefan Sojczak

Urodził się 20.12.1899 roku w Chludowie. Służył w armii niemieckiej, w której poległ 31.08.1918 roku.

Stanisław Storka

Urodził się w Chludowie. Służył w 346 Pułku Piechoty (4 kompania), w którym został lekko ranny w sierpniu 1915 roku.

Ryszard Stulpner

Urodził się w Chludowie. Służył jako oficer w 1 kompanii 46 Rezerwowym Pułku Piechoty. Został lekko ranny w czerwcu 1915 roku.

Jan Szymaniak

Urodził się 6.07 (rok nieznany) w Chludowie. Służył w 43 Pułku Piechoty (9 kompania), w którym zaginął we wrześniu 1916 roku.

Wilhelm Wicher

Urodził się w Chludowie. Służył w 2 kompanii Batalionie Piechoty Landwehry Poznań III. Zaginął w 1914 roku.

Bolesław Wilgocki

Urodził się 2.11.1883 roku W Chludowie. Służył w armii pruskiej, w której został lekko ranny w czerwcu 1917 roku.

Chojnica

Józef Barczkowski

Urodził się w Chojnicy. Został lekko ranny, a następnie był leczony w szpitalu polowym nr.12 w kwietniu 1916 roku.

Stefan Breczyński

Urodził się w Chojnicy. Służył w 207 Rezerwowym Pułku Piechoty (9 kompania), w którym został ciężko ranny w czerwcu 1916 roku.

Teodor Dahn

Urodził się 14.05.1883 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Juliusz i Katarzyna z domu Wasielewicz. Służył w 1 kompanii 395 Pułku Piechoty jako podoficer. Został lekko ranny w październiku 1916 roku.

Andrzej Grzechowiak

Urodził się 29.10 (rok nieznany) w Chojnicy. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w 1918 roku.

Michał Grzechowiak

Urodził się 29.09.1893 roku w Chojnicy. Służył w 143 Pułku Piechoty (4 kompania), w którym został lekko ranny w 1916 roku.

Stanisław Jezierny

Urodził się 2.05.1885 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Tomasz i Maria z domu Rybakowska. Służył w 34 Rezerwowym Pułku Piechoty (8 kompania), w którym został lekko ranny w lutym 1915 roku. W 1916 roku uznano go najpierw za zaginionego, a potem za poległego.

Michał Kapitańczyk

Urodził się 11.09.1879 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Mateusz i Antonina z domu Kowalak. W czasie wojny służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w 1918 roku. Poślubił Wiktorię Chałyskę, z którą miał dzieci: Franciszka, Wincentego, Piotra, Stanisławę i Edmunda. W okresie międzywojennym wyjeżdżał wraz z rodziną do Francji.

Jan Krenz

Urodził się 22.08.1882 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Marcin i Maria z domu Król. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w sierpniu 1917 roku. W 1921 roku poślubił Antoninę Matuszak, z którą następnie miał dzieci: Mariana, Wiktorię, Bernarda i Cyryla. Zmarł 10.11.1964 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Franciszek Kromolicki

Urodził się 23.11.1898 roku w Chojnicy. Rodzicami jego byli August i Franciszka z domu Jezierna. Służył w armii niemieckiej, w której był ciężko ranny w październiku 1917 roku. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1968 roku. Zmarł 17.08.1968 roku i został pochowany na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Michał Kubiak

Urodził się w Chojnicy. Służył w 46 Pułku Piechoty (12 kompania), w którym poległ w 1915 roku.

Stanisław Laube

Urodził się 10.04.1883 roku w Chojnicy. Rodzicami jego byli Jakub i Sofia z domu Drewnik. Służył w 37 Pułku Piechoty Landwehry (9 kompania), w którym został ranny 20.11.1914 roku. Poślubił Stanisławę Tomczak, z którą miał dzieci: Franciszka, Janinę, Mariana i Helenę. Prawdopodobnie zmarł 26.03.1945 roku i został pochowany na cmentarzu zabytkowym Jerzyckim w Poznaniu.

Wincenty Melosik

Urodził się 30.03.1898 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Łukasz i Franciszka. Służył w 50 Pułku Piechoty (12 kompania), w którym został ranny w 1918 roku. W marcu 1919 roku został uznany za zaginionego. W latach początku lat dwudziestych XX wieku mieszkał w Poznaniu.

Antoni Michalak

Urodził się w Chojnicy. Służył w 268 Rezerwowym Pułku Piechoty (8 kompania), w którym został ranny w sierpniu 1915 roku.

Antoni Netter

Urodził się 29.05.1895 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Antoni i Anna z domu Pawlicka. Służył w armii niemieckiej, w której zmarł 4.12.1916 roku w Kupiczewie.

Stanisław Schober

Urodził się 23.03.1896 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Marcin i Regina z domu Grzybowska. Służył w armii niemieckiej, w której był lekko ranny w czerwcu 1918 roku. W 1930 roku poślubił Franciszkę Witkowską. Zmarł 22.05.1956 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Antoni Szymański

Urodził się 10.12.1878 roku w Chojnicy, a rodzicami jego byli Józef i Anna z domu Witkowska. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w grudniu 1917 roku.

Bolesław Włodarczyk

Urodził się 12.03.1898 roku w Chojnicy. Rodzicami jego byli Michał i Elżbieta z domu Cieślak. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w czerwcu 1917 roku. Poślubił Agnieszkę Buszkę, z którą miał dzieci: Irenę, Annę, Joannę i Teresę. Zmarł 30.07.1979 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Glinienko

Walenty Ciesiura

Urodził się 14.02 (rok nieznany) w Glinienku. Służył w armii niemieckiej, w której zaginął w 1917 roku.

Józef Filipiak

Urodził się 11.03.1898 roku w Glinienku. Służył w 27 Rezerwowym Pułku Piechoty (10 kompania), w którym został uznany za zaginionego w 1918 roku.

Antoni Grochowicz

Urodził się 9.01.1896 roku w Glinienku. Służył w 45 batalionie artylerii polowej, w którym poległ 6.11.1917 roku.

Bronisław Kosmowski

Urodził się 1.09 (rok nieznany) roku w Glinienku. Służył w armii niemieckiej, w której został uznany za poległego w październiku 1918 roku.

Walenty Kozłowski

Urodził się 14.01.1895 roku w Glinienku, a rodzicami jego byli Andrzej i Magdalena z domu Bogusławska. Służył w 205 Rezerwowym Pułku Piechoty (6 kompania), w którym został lekko ranny w lipcu 1916 roku. Poślubił Marię Telegę, z którą miał synów: Henryka i Józefa.

Antoni Kromolicki

Urodził się 25.05.1892 roku w Glinienku, a rodzicami jego byli Wojciech i Jadwiga z domu Kapiewska. Służył w 7 Pułku Piechoty (7 kompania), w którym poległ 22.05.1916 roku.

Łukasz Pers

Urodził się 14.10.1887 roku w Glinienku, a rodzicami jego byli Michał i Marianna z domu Różańska. Służył w armii niemieckiej, w której był lekko ranny w 1918 roku. Poślubił Apolonię Humbla, z którą miał dzieci: Kazimierza, Eugenię, Mariana i Zeusa.

Jan Plich

Urodził się w Glinienku. Służył w 35 Pułku Fizylierów (7 kompania), w którym poległ w styczniu 1916 roku.

Stanisław Ratajczak

Urodził się 29.09 (rok nieznany) w Glinienku. Służył w armii niemieckiej, w której zaginął w maju 1918 roku, a następnie został uznany za poległego.

Ludwik Rauhut

Urodził się 19.05.1893 roku w Glinienku. Służył w 135 Pułku Piechoty (8 kompania), w którym został lekko ranny w maju 1916 roku. W listopadzie 1917 roku został ciężko ranny. Służąc w 3 kompanii karabinów maszynowych 67 Pułku Piechoty zaginął i został uznany za poległego 28.06.1918 roku.

Walenty Różański

Urodził się 30.12.1881 roku w Glinienku, a rodzicami jego byli Walenty i Michalina z domu Słomińska. W 1907 roku poślubił Joannę Pers, z którą miał dzieci: Henryka, Zofię, Janinę i Zdzisława. Powołany został do wojska w dniu 2.08.1914 roku. Służył w 37 Pułku Piechoty Landwehry (11 kompania), w którym zaginął we wrześniu 1915 roku. Od 28.07.1915 roku przebywał w szpitalu. Z wojska do domu powrócił dnia 6.12.1918 roku.

Andrzej Springer

Urodził się 20.11.1882 roku w Glinienku, a rodzicami jego byli Franciszek i Katarzyna z domu Knychała. Służył w 6 Pułku Piechoty Landwehry (1 kompania), w którym został ranny w kwietniu 1915 roku.

Jan Tomaszewski

Urodził się 16.12.1882 roku w Glinienku, a rodzicami jego byli Roman i Marianna z domu Kuszewska. Poślubił Agnieszkę Bilską, z którą miał dzieci: Feliksa, Stanisława i Janinę. Służył w 47 Pułku Piechoty Landwehry (12 kompania), w którym został lekko ranny w październiku 1915 roku. Zmarł 19.11.1970 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.

Simon Wojciechowski

Urodził się w Glinienku. Służył w 172 Pułku Piechoty (1 kompania), którym został lekko ranny w październiku 1914 roku.

Glinno

Franciszek Buczak

Urodził się w Glinnie. Służył w 72 Pułku Piechoty (7 kompania), w którym został ciężko ranny.

Wojciech Bretschneider

Urodził się 30.04.1890 roku w Glinnie, a rodzicami jego byli Wilhelm i Emilia z domu Kuhn. W listopadzie 1917 roku służył w armii niemieckiej jako podoficer i został lekko ranny. Służył w 11 kompanii 460 Pułku Piechoty jako sierżant, w której zaginął w styczniu 1919 roku.

Wincenty Czerwiński

Urodził się 20.03.1893 roku w Glinnie. Służył w 12 Pułku Grenadierów (7 kompania), w którym został ranny w październiku 1914 roku.

Franciszek Dera

Urodził się 3.12.1897 roku w Glinnie. Służył w 2 kompanii karabinów maszynowych, w której został uznany za zaginionego w grudniu 1918 roku.

Jan Dera

Urodził się 2.12.1893 roku w Glinnie, a rodzicami jego byli Franciszek i Anna z domu Kubiak. Służył w 7 Pułku Grenadierów (7 kompania), w którym zaginął w lipcu 1915 roku.

Stanisław Dera

Urodził się w Glinnie. Służył w 35 Pułku Fizylierów (11 kompania), w którym zaginął w listopadzie 1915 roku.

Jakub Lohmann

Urodził się 24.03.1898 roku w Glinnie. Służył w 32 Rezerwowym Batalionie Pionierów (3 kompania), w którym został uznany za zaginionego w styczniu 1919 roku.

Antoni Łuczak

Urodził się w Glinnie. Służył w 37 Pułku Piechoty Landwehry (8 kompania), w którym został lekko ranny w sierpniu 1915 roku. Przebywał w szpitalu polowym w Hidenburgu.

Franciszek Łuczak

Urodził się 3.10.1894 roku w Glinnie, a rodzicami jego byli Jan i Konstancja z domu Sękowska. Służył w 228 Rezerwowym Pułku Piechoty (6 kompania), w którym został lekko ranny we wrześniu 1915 roku. Następnie został ciężko ranny 27.09.1916 roku. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 roku. W 1920 roku poślubił Stanisławę Dworniczak, z którą miał dzieci: Józefa, Helenę, Kazimierza i Mariana.

Jan Łuczak

Urodził się 22.08.1878 roku w Glinnie, a rodzicami jego byli Jan i Konstancja z domu Sękowska. Służył w 6 Pułku Grenadierów (7 kompania), którym został ciężko ranny w październiku 1914 roku.

Stefan Łuczak

Urodził się 19.12.1881 roku w Glinnie, a rodzicami jego byli Jan i Konstancja z domu Sękowska. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w październiku 1918 roku.

Wincenty Łuczak

Urodził się 21.03.1897 roku w Glinnie. Służył w armii niemieckiej, w której został ranny i zmarł.

Wojciech Łuczak

Urodził się 18.04.1886 roku w Glinnie. Służył w armii pruskiej, w której został ciężko ranny w sierpniu 1918 roku. Poślubił Marię Wieczorek, z którą miał dzieci: Henryka i Czesława. Został pochowany 7.12.1948 roku na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.

Antoni Nowicki

Urodził się w Glinnie. Służył w 207 Rezerwowym Pułku Piechoty (8 kompania), w którym został ciężko ranny w listopadzie 1915 roku.

Jan Olejniczak

Urodził się 16.06 (rok nieznany) w Glinnie. Służył w armii niemieckiej, w której zaginął w 1918 roku.

Wojciech Peczyński

Urodził się w Glinnie. Służył w 100 Pułku Grenadierów (8 kompania), w którym zaginął w 1915 roku. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1957 roku.

Sylwester Sajnaj

Urodził się 2.12.1897 roku w Glinnie. Służył w armii niemieckiej, w której został ranny w 1917 i 1918 roku. Z wojska powrócił dnia 6.05.1922 roku. Z zawodu był urzędnikiem pocztowym.

Władysław Sajnaj

Urodził się 21.05.1895 roku w Glinnie. Służył w 206 Rezerwowym Pułku Piechoty (7 kompania), w którym został lekko ranny w czerwcu 1916 roku i w sierpniu 1918 roku. Poślubił Walentynę Dziwrzyńską, z którą miał dzieci: Edwarda i Melanię. Zmarł 2.10.1965 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Andrzej Sejna

Urodził się 8.11.1884 roku w Glinnie, a rodzicami jego byli Marcin i Franciszka z domu Olejniczak. W 1909 roku poślubił Pelagię Brodkowską, z którą miał dzieci: Marię, Henryka, Mariana i Bolesława. Służył w 46 Rezerwowym Pułku Piechoty (1 kompania), w którym poległ 21.07.1915 roku.

Stanisław Skrzypczak

Urodził się 26.04.1897 roku w Glinnie, a rodzicami jego byli Jan i Antonina z domu Kubiak. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w 1918 roku. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim 1919 roku i został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1957 roku. Poślubił Stefanię Zalewską, z którą miał dzieci: Urszulę, Bożenę i Czesława. Zmarł 24.04.1981 roku i został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Lubowska w Poznaniu.

Karol Sonnenberg

Urodził się w Glinnie. Służył w 1 Pułku Grenadierów (3 kompania), w którym był lekko ranny w grudniu 1915 roku. Przebywał następnie w szpitalu polowym nr.10.

Wilhelm Sonnenberg

Urodził się 24.05.1895 roku w Glinnie. Służył w 56 Pułku Piechoty (4 kompania), w którym został lekko ranny w maju 1919 roku.

Michał Świerkowski

Urodził się 17.09.1890 roku w Glinnie. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w lipcu 1917 roku.

Antoni Wichniarz

Urodził się w Glinnie. Służył w Rezerwowym Pułku Piechoty (3 kompania), w którym został lekko ranny w listopadzie 1916 roku.

Golęczewo

Wawrzyn Czarnecki

Urodził się 1.09.1896 roku w Golęczewie, a rodzicami jego byli Marcin i Katarzyna z domu Kniat. Służył w armii niemieckiej, w której został lekko ranny w czerwcu 1918 roku.

Stefan Dachterski

Urodził się 30.09.1894 roku w Golęczewie, a rodzicami jego byli Roman i Maria z domu Wawrzyniak. Służył w 36 Pułku Fizylierów (8 kompania), w którym został ranny w lutym 1916 roku.

Jan Gładysiak

Urodził się 23.12.1890 roku w Golęczewie. Rodzicami jego byli Stanisław i Józefa z domu Kościelniak. Służył w 3 kompanii karabinów maszynowych 47 Pułku Piechoty. W listopadzie 1918 roku uznano go za zaginionego. Powrócił z wojska 5.01.1921 roku. Po wojnie poślubił Stanisławę Tomkowiak, z którą miał dzieci: Zofię, Mariannę, Mariana, Teodora i Stanisława.

Antoni Grześkowiak

Urodził się 13.01.1897 roku w Golęczewie, a rodzicami jego byli Marcin i Józefa z domu Lorkowska. Służył w armii niemieckiej, w której został ciężko ranny w sierpniu 1917 roku. Poległ w czerwcu 1918 roku.

Ludwik Jankowiak

Urodził się w Golęczewie. Służył w 345 Pułku Piechoty (2 kompania), w którym był lekko ranny w kwietniu 1916 roku.

Marcin Jasicki

Urodził się 17.10 (rok nieznany) w Golęczewie. Służył w armii niemieckiej, w której uznano go za zaginionego w listopadzie 1918 roku.

Jan Jasiecki

Urodził się w Golęczewie. Służył w 8 kompanii 335 Pułku Piechoty. Został ciężko ranny w październiku 1915 roku i zmarł z powodu odniesionych ran.

Jan Jujeczka