Bezpłatny fragment - Różnica miedzy głodem emocjonalnym, a miłością

Emocjonalny głód to nie miłość, jest to silna potrzeba emocjonalna spowodowana niedostatkiem w dzieciństwie. Jest to prymitywny warunek bólu i tęsknoty, który ludzie często podejmują w desperackiej próbie wypełnienia pustki. Ta pustka jest związana z bólem samotności i odrębności i nigdy nie może być realistycznie w pełni usatysfakcjonowana w dorosłym związku. Jednak ludzie odmawiają znoszenia ich bólu i stawiania czoła daremności zaspokajania prymitywnych potrzeb i zależności. Zaprzeczają faktowi swojej ostatecznej śmierci i robią wszystko, co w ich mocy, aby stworzyć złudzenie, że są oni połączeni z innymi osobami. Ta fantazja o przynależności do innej osoby zmniejsza niepokój o śmierć i daje ludziom poczucie nieśmiertelności. Głód jest silną emocją, która jest zarówno eksploatacyjna, jak i destrukcyjna dla innych, gdy się ją rozgrywa. Ludzie identyfikują to uczucie z miłością i błędnie wiążą te tęsknoty z prawdziwym uczuciem. Nic nie może być dalej od prawdy.

Uczucia emocjonalnego głodu są głębokie i są jak tępy, ale potężny ból w twoich wnętrzach. Często możesz znaleźć się, wyciągając rękę i dotykając innych lub wyrażając uczucia i ruchy miłosne, aby spróbować zabić to bolesne uczucie. Ludzie często dają fizyczną sympatię i uwagę, gdy sami najbardziej potrzebują tego. Ten rodzaj fizycznego uczucia jest raczej wyczerpywaniem emocjonalnych zasobów bliskich, szczególnie dzieci, niż zwiększaniem ich rozwoju psychologicznego. Rozsądnie jest podejrzewać własne użycie słowa „miłość” lub „Kocham cię”. Jeśli będziesz szukał siebie zgodnie z prawdą, możesz odkryć, że najczęściej wypowiadasz te słowa, a nie wtedy, gdy czujesz ją w stosunku do innych, ale gdy odczuwasz silne potrzeby zależności i odczuwasz potrzebę zapewnienia o byciu kochanym.

Z powodu nierozróżniania głodu emocjonalnego od miłości, zarówno ze strony rodziców, jak i obserwatorów z zewnątrz, wiele niewinnych szkód jest popełnianych na dzieciach w imię miłości. Jeśli rodzice są prawdziwie kochający i dostrojeni, będą mieli wpływ na dziecko, co ma pozytywny wpływ na jego ciągły rozwój. To dziecko będzie się przywiązywać, harmonijnie w swoich relacjach i tolerancyjne wobec intymności jako dorosły.

W przeciwieństwie do tego kontakt z rodzicem głodnym emocjonalnie pozostawia dziecko zubożałe, niespokojnie przywiązane i zranione. Im więcej kontaktów między rodzicem a dzieckiem, tym bardziej rodzic szkodzi bezpieczeństwu i wygodzie dziecka. Ten styl powiązania, nadmierne dotykanie, nadmierna troska o dziecko lub nadmierne zaangażowanie w życie dziecka. Nie tylko narusza granice dziecka, ale także promuje wstrzymywanie odpowiedzi u młodzieńca. Może to skutkować poważnymi ograniczeniami zarówno w późniejszej karierze dziecka, jak iw życiu osobistym, może zagrażać jego poczuciu siebie i autonomii oraz może być bardziej destrukcyjne niż bardziej oczywiste nadużycia.

Rodzice, którzy są głodni emocjonalnie, działają impulsywnie w stosunku do swoich dzieci w taki sam sposób, jak uzależnieni. Ich nadmierna uwaga i zaangażowanie mają ciągły negatywny wpływ na rozwój dziecka. Rodzicom często trudno jest zmniejszyć intensywność ich kontaktu, nawet jeśli uznają, że kontakt jest szkodliwy.

Różnica między reakcjami miłosnymi, a reakcjami określanymi przez głód emocjonalny może być wyróżniona przez obiektywnego obserwatora, ale trudno jest samym rodzicom dokonać rozróżnienia. Trzy czynniki są cenne przy ustalaniu różnicy: 1 wewnętrzny stan uczucia rodzica, 2 faktyczne zachowanie rodzica w odniesieniu do dziecka oraz 3 obserwowalny wpływ stanu emocjonalnego i zachowania rodzica na zachowanie dziecka.

Emocjonalnie głodni rodzice często nadmiernie chronią swoje dzieci. Ograniczają doświadczenie dziecka i zdolność radzenia sobie z życiem i wpajają nienormalną formę zależności. W nadmiernej trosce o swoje zdrowie fizyczne wywołują nadmierne reakcje strachu i skłonności do hipochondrii. Niektórzy nadmiernie opiekuńczy rodzice mogą próbować izolować swoje dzieci od rówieśników lub innych pozarodzinnych wpływów, które mogą mieć negatywny wpływ. Jednakże, gdy jest to skrajne, takie wyłączenie ogranicza dziecko w jego narażeniu na różne postawy i podejścia do życia i jest szkodliwe dla zaufania dziecka do innych ludzi i zdolności do funkcjonowania w świecie.