Bezpłatny fragment - Odbicie w pustce

Puste zwierciadło

Spoglądając nicością w bezkresnej samotności,

Odbiciem objawiam obrazy świata marności,

Własnej nie posiadając przy tym światłości.

Wpatrując się w odległy firmament ciemności,

Dostrzegam na powierzchni lustra mej szarości,

Księżyca blask i gwiazd rozbłyski wieczności.

Serca Bicie

Słyszę serca rytmiczne bicie,

Odmierzające mijające życie,

Będące samotną i próżną wędrówką,

Ścieżką niepewną pozorną i zgubną.

Zagłuszyć je albo zatrzymać,

Nie leży to w mojej mocy,

Zostaje milczeć lub krzyczeć,

W dnia jasność, w mrok nocy.

Ja

Nie da się sobą być,

Da się tylko siebie grać,

Nie da się siebie poznać,

Da się tylko poznanie zmyślić.

W środku nocy

Wyrazić nie zdołam co w środku nocy czuję,

Opisać nie można uczucia słowem, więc nie próbuję.

Nie napiszę, że czegoś w tym życiu mi brakuje,

I we wspomnieniach każdy oddech bardziej mi smakuje.

Nie napiszę, że w samotności swe życie marnuję,

I już tylko w snach prawdziwych przyjaciół widuję.

Przecież cokolwiek świadomość wypowie — otwiera podwoje,

Za którymi innych kłamstwem, a mnie prawdą oszukuje.

Wizja

Bledniesz dziewczynko i zaciskasz popękane wargi,

Nieobecne, przekrwione oczy zakrywasz sennymi powiekami,

Wbijasz w skórę zaostrzone, pomalowane pazurki,

Samobójczą wizją uspokajasz ciało z roztrzęsionymi nogami.

Ostrze pulsującą linię żyły niebieskiej przecina,

Szkarłatną stróżkę krwi po sobie zostawiając,

Lina wzory wzdłuż szyi perłowej odciska,

Sinym całunem wisielca do snu okrywając.

Personifikacja Śmierci

Zimne palce na nagiej szyi zacisnęła,

Wyczekawszy zatrzymania tętna — czuły uścisk zwolniła,

Ciepłe mięso od kości palcami oddzieliła,

Zobaczywszy lśniący szkielet — wybranka pieszczot opuściła.

Czułości jej dotyku człowiek nie uniknie,

Kiedy go w tańcu chudymi rękami obejmie,

Słodkość jej pocałunku człowieka nie ominie,

Kiedy pomiędzy rozwarte usta sprowadzi zbliżenie.

Postać niewysoka, szczupła, na dwoje podzielona,

Jedna strona żywa, dziewczęca, urocza, niewinna,