Bezpłatny fragment - Niewidzialna transfuzja

Wahe Guru Singh

Poland 01.07. 17.

Motto

„Niczego nie zmienisz zwalczając zastaną rzeczywistość. Aby coś zmienić zbuduj nowy model, który uczyni obecny model przeżytkiem”

R. B. Fuller

Zamiast wstępu

Dawno, dawno temu w 1977 po kilku latach spotykam moją pierwszą miłość ze szkoły podstawowej u naszej wspólnej przyjaciółki. Mamy sobie tyle do powiedzenia i coraz bardziej jesteśmy sobą zauroczeni. Sonata Księżycowa podsyca atmosferę. Całujemy sie czule i namiętnie. Po kilku minutach w ustach czuję bardzo wyraźnie niemiły zapach. Samo całowanie jest super ale ten zapach jest nie do zniesienia. Co się stało myślę sobie, może to jakiś szok czy coś w tym stylu. Nic to, pomyślałem i na wakacje zaplanowaliśmy wyjazd pod namiot.

To co przeżyłem na wyjeździe zapadło mi mocno w pamięć. Zakochani po uszy dojechaliśmy na miejsce. Piękny lipcowy dzień. Pochodziliśmy po mieście, trochę po górkach w poszukiwaniu miejsca na nocowanie. Tuż za miastem piękna polana, cicho spokojnie żadnych przechodniów. Wieczorem kolacja przy ognisku, piekliśmy kurczaka i smaczne pieczywo z tutejszej piekarni. To co działo się w nocy to koszmar. W namiocie przytuliliśmy sie do siebie i tak zamierzaliśmy wytrwać do rana. Po 30 minutach Aleksandra dostała dreszczy i duszności. Był lipiec 24 st. C. Wyszliśmy na zewnątrz. Dreszcze trwały jeszcze jakieś 2 godziny. Otulona wszystkim co mieliśmy zasnęła po godzinie. Do namiotu już nie wróciliśmy. Ja nie spałem do rana. Przejąłem się tym wszystkim, ale byłem młody i głupi. To już drugi sygnał który zbagatelizowałem.

Po roku dnia 14 lipca 1978 wzięliśmy ślub. Przerwałem studia. Na wiosnę następnego roku zabrali mnie do wojska. Żona na studiach ja w służbie ojczyzny. Po pół roku szkolenia wróciłem do jednostki we Wrocławiu. Byłem bliżej mojej ukochanej wybranki. Znacznie częściej się spotykamy i jesteśmy razem. Ale częste kontakty zostawiają swój ślad. Aleksandra trafiła do szpitala na ginekologię. Okazało się, że ma cystę na jajniku. Skąd? Jak?

Lekarze usunęli cystę, przedmuchali jajowody i orzekli- zdrowa. Tylko że, nie mogła zajść w ciążę. Teraz moja kolej na leczenie. Badanie nasienia — sprawne. Może za mało ruchliwe, więc dostałem trzy serie testosteronu domięśniowo. Na tym leczenie rzekomej niepłodności zakończyliśmy.

Powód niemożności zapłodnienia nieznany.

Co było dalej?

Mały pokoik u teściów to nasze królestwo. Słowiki za oknem całe lato nadawały miłosne trele. Na 3 roku studiów okazało się, że moja żona ma bóle w nadgarstku. Diagnoza — zespół cieśni nadgarstka. Leczenie okłady, parafiny i maści — nic nie pomogły. Za kilka tygodni doszło kolano i staw skokowy. Silne bóle. Robimy badania — szok. Rozpoznanie RZS. Reumatoidalne zapalenie stawów. Nikt się nie zastanawiał. Skąd? Jak?

Zaczyna leczenie aby normalnie funkcjonować. Pierwsze zastrzyki w kolano z kortykosteroidów. Trochę mniej boli. Można chodzić. Skrzynkami kupuję wodę źródlaną „Zdrój Jana”. Chodzi o płukanie nerek i pęcherza. Niestety trzeba przerwać studia. Urlop dziekański na jeden semestr. Potem drugi. Koniec studiowania. Choroba się rozwija. Teraz zaatakowane stawy dłoni. Zwyrodnienia stawów robią się coraz większe. Palce wykoślawiają się niewyobrażalnie. Operacja w Kamiennej Górze. Rehabilitacja. Masa ćwiczeń. Leki przeciwzapalne. Nikt nie mówił że, kompletnie rozwalają wątrobę. Oczywiście nie od razu. Przekonanie że, lekarze pomogą ciągle wysokie. W czasie serii zastrzyków z penicyliny przy ostatnim zastrzyku dostaje zapaści. Ledwo ją odratowali. Skąd? Jak?

Wynajmujemy mieszkanie i staramy sie o adopcję. W temacie rodziny sukces. W ciągu jednego dnia zostajemy rodzicami dwójki maluchów. 5 letni Dawid i 3 letnia Ania. Pełna adaptacja w niecały miesiąc. Dzieciaki są wspaniałe. W końcu mamy dzieci. Przez pierwsze 7 lat małżeństwa staraliśmy się o własne.

Choroba jakby spowolniła, niestety tylko na chwilę. Życie rodzinne kwitnie w najlepsze. Dzieciaki nie chodzą do przedszkola mają teraz mamę, która się nimi troskliwie zajmuje.

Choroba znów ostrego przyspieszyła. Zdecydowaliśmy się na nowatorską metodę — krioterapia. Dużo ćwiczeń w czasie kiedy mniej bolą stawy. Ordynator jednak nie widzi poprawy w wynikach. Dostajemy skierowanie do kliniki. Piszę „nas”, bo jestem naprawdę mocno zaangażowany w cały ten proces chorobowy mojej żony. W klinice trafiliśmy na nowatorska metodę leczenia sterydami. 2000 jednostek jednorazowo, codziennie. Po pół roku leczenia moja żona samodzielnie wychodzi ze szpitala. Odzyskujemy nadzieję. Co z tego że, sterydy zmieniły ją nie do poznania. Ma teraz rozmiar XXL. Żyje. Sielanka jednak nie trwa długo. Wcześniejsze preparaty wyniszczyły organy wewnętrzne. Wszystko powoli się rozsypuje. Odklejają się siatkówki w oku. Dochodzą zmiany skórne. Wizyty w szpitalach coraz częstsze. Jest coraz słabsza. Odeszła z tego świata w wieku 39 lat.

Na pytania Skąd? Jak? Odpowiadam w niniejszej pozycji, którą czytasz

Rozdział 1. Krew i grupy krwi

Każdy w swoim życiu zranił się lub skaleczył. Wyciekło coś na zewnątrz i było czerwone. To krew. Zranione miejsce trzeba zabezpieczyć. Robimy opatrunek. Jak mamy środki odkażające polewamy. Rana zasycha. Robi się skrzep. Po jakimś czasie twardy strup. Strup po tygodniu odpada. Pod spodem młoda skóra. Powstała blizna.

Cały ten proces można opisać całkiem inaczej.

„Nastąpiło przerwanie anatomicznej ciągłości tkanek pod wpływem czynnika zewnętrznego. Tkanka podskórna została naruszona. Nastąpiło krwawienie. Po zabezpieczeniu rany następuje gojenie.”

„Proces gojenia rany rozpoczyna się bezpośrednio po jej powstaniu. We krwi, która przedostaje się do rany są obecne płytki krwi. Ulegają one agregacji i tworzą czop płytkowy, który hamuje dalszy wypływ krwi. Następuje aktywacja kaskady enzymów odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi i w efekcie dochodzi do polimeryzacji fibrynogenu. Tworzy się galaretowaty skrzep, sklejający brzegi rany. W wyniku nieswoistej reakcji na uraz dochodzi do miejscowej reakcji zapalnej (faza wysiękowa), w jej efekcie pojawia się przekrwienie (rumień), wzmożona przepuszczalność naczyń włosowatych z obrzękiem i wysiękiem oraz napływ komórek zapalnych: neutrofili, monocytów i limfocytów. Po okresie około 4—7 dni reakcja zapalna jest ograniczana i dominuje proces oczyszczania rany za pomocą makrofagów. Dopiero po tym okresie następuje właściwe gojenie tkanek (faza proliferacyjna), napływ fibroblastów tworzących kolagen umożliwia wytworzenie blizny. Rana ulega obkurczeniu, wytwarza się naskórek. Kolejnym etapem jest faza przebudowy, w której dochodzi do powolnej przebudowy kolagenu. Proces ten może trwać kilka lat, w jego efekcie zwiększa się wytrzymałość mechaniczna blizny.”

Prawda że, inaczej brzmi.

Ile cudownych wiadomości i niezrozumiałych słów.

agregacja,

kaskada enzymów,

polimeryzacja fibryny,

nieswoista reakcja,

reakcja zapalna,

komórki zapalne,

faza proliferacyjna

przebudowa kolagenu

Wiele osób słysząc taki wywód mówi. Powiedz to prościej. Tak, żebym zrozumiał. Nie jestem encyklopedia.

Nie używamy tych słów w potocznej mowie. Nie jesteśmy lekarzami. Ilość lekarzy przypadających na 1000 osób to, średnio 1—3. Ten slang, tak to nazwijmy jest właściwy dla grupy osób zajmujących się leczeniem.

Od 25 lat mamy Internet. Wielu ludzi zastąpiło czytanie książek na Google. Wystarczy wpisać odpowiednie hasło, klik na klawisz enter i wszystko podane jak na talerzu.

Na ile wiarygodne?

Na ile prawdziwe?

Kto pisze prawdę, a kto bzdury?

Dużo różnych niesprawdzonych teorii. Dużo autorytetów z tytułami naukowymi. Dużo blogów i forum. Tysiące artykułów naukowych wzajemnie się wykluczających.

Jak to wszystko przesiać, aby znaleźć prawdę?

Jak odsiać ziarno od plew?

Czym się kierować?

Logika.

W matematyce jest to proste.

2+2=4

4—2=2

2—2=0

W medycynie już proste nie jest.

Proste zranienie zamienia się w potok logicznych słów. Rozerwanie naskórka, krwawienie, polimeryzacja fibryny, skrzep. Na logikę proste. W rozłożeniu na czynniki już nie.

Szukać jednak należy.

„Szukajcie, a znajdziecie”.

Co to jest krew?

„Krew (łac. sanguis, stgr. αἷμα, haima) — płyn ustrojowy, który za pośrednictwem układu krążenia pełni funkcję transportową oraz zapewnia komunikację pomiędzy poszczególnymi układami organizmu. Krew jest płynną tkanką łączną, krążącą w naczyniach krwionośnych (układ krwionośny zamknięty) lub w jamie ciała (układ krwionośny otwarty). W szerokiej definicji obejmuje krew obwodową i tkankę krwiotwórczą, a w wąskiej tylko tę pierwszą. Jako jedyna (wraz z limfą) występuje w stanie płynnym. Dziedzina medycyny zajmująca się krwią to hematologia.

Krew składa się z wyspecjalizowanych komórek oraz z osocza, w którym te komórki są zawieszone. Dzięki pracy mięśnia sercowego jest pompowana poprzez tętnice we wszystkie rejony ciała i wraca do serca za pośrednictwem żył niekiedy wyposażonych w zastawki.

Układ krążenia dorosłego człowieka zawiera około 70–80 ml krwi na kilogram masy ciała, czyli człowiek o przeciętnej masie ciała ma w sobie 5 do 6 litrów krwi (z racji różnicy w rozmiarach i masie ciała, mężczyźni mają przeciętnie około litra więcej krwi od kobiet). U dzieci krew to ok. 1/10 do 1/9 wagi ciała. Część krwi mieści się w zbiornikach krwi i jest włączana do krążenia tylko w razie konieczności.”

Kto dokładnie badał krew?

„Karl Landsteiner (ur. 14 czerwca 1868 w Baden, zm. 26 czerwca 1943 w Nowym Jorku) — austriacki lekarz patolog i immunolog, laureat Nagrody Nobla w 1930 roku. Był profesorem uniwersytetu w Wiedniu (od 1911) oraz Rockefeller Institute for Medical Research w Nowym Jorku (od 1922). Został wybrany do Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie.”

W 1901 roku odkrył, że w krwinkach czerwonych występują dwa antygeny, które warunkują zjawisko aglutynacji (zlepiania się krwinek) w zetknięciu z krwinkami o odmiennej strukturze antygenowej. Na podstawie tych obserwacji wyróżnił trzy grupy krwi, za co otrzymał w 1930 roku Nagrodę Nobla.

Co to są grupy krwi?

„Grupy krwi — zestawy antygenów, obecnych na powierzchni krwinek czerwonych. W zależności od układu grupowego brane są pod uwagę różne zestawy antygenów. Niezgodność w obrębie układu grupowego wiąże się z reakcją odpornościową organizmu, polegającą na wytworzeniu przeciwciał skierowanych przeciwko nieprawidłowym antygenom, obecnym na erytrocytach. W ramach tego samego gatunku może istnieć wiele układów grupowych krwinek czerwonych. Zachowanie zasad zgodności w obrębie układów grupowych krwi jest istotne podczas transfuzji krwi, przeszczepianiu narządów oraz w ciąży.

Podstawowe grupy krwi to:

grupa O — brak antygenu na krwinkach

grupa A — ma na krwinkach antygen A

grupa B — ma na krwinkach antygen B

grupa AB — ma na krwinkach zarówno antygen A i B

Natomiast w surowicy krwi (w uproszczeniu osocza) znajdują się naturalne przeciwciała skierowane przeciwko nieobecnemu antygenowi w krwinkach np.

grupa O — przeciwciała anty-A i anty-B

grupa A — przeciwciała anty-B

grupa B — przeciwciała anty-A

grupa AB — nie posiada przeciwciał

Grupy krwi.

Strony w Internecie podają różne definicje. Ale ogólny sens jest ten sam.

Główny składnik krwi.

„Erytrocyt (gr. erythros czerwony + kytos komórka), krwinka czerwona, czerwone ciałko krwi — morfotyczny składnik krwi, którego głównym zadaniem jest przenoszenie tlenu z płuc do pozostałych tkanek organizmu.

Erytrocyt. Komórka o średnicy 6—9 μm.

Funkcje erytrocytów.

Głównym zadaniem erytrocytów jest przenoszenie tlenu z płuc (gdzie z powodu wyższego ciśnienia parcjalnego tlenu w pęcherzykach następuje utlenowanie krwi w krążeniu małym) i dostarczanie go do tkanek obwodowych (również serca i płuc. Dzieje się to dzięki obecności w każdym z nich 30 pg czerwonego barwnika (hemoglobiny), zdolnego do nietrwałego wiązania tlenu (→oksyhemoglobina), który w miejscu docelowym oddaje tlen tkankom o niższym jego ciśnieniu parcjalnym. Erytrocyty częściowo również transportują dwutlenek węgla (CO2), jednak ten jest przenoszony głównie przez osocze w postaci jonowej (HCO-3).

Krwinki czerwone ssaków — ze względu na utratę jądra komórkowego — nie dzielą się. Nie mogą pełnić normalnych funkcji komórkowych, nie mają też mechanizmu, który mógłby naprawiać powstające w nich z czasem uszkodzenia i po kilku miesiącach użytecznego życia (ok. 120 dni) ulegają zniszczeniu (głównie w śledzionie, rzadziej w wątrobie). Organizm musi zatem nieustannie produkować nowe erytrocyty, które stopniowo zastępują te, które uległy rozpadowi.”

Co to jest transfuzja?

„Transfuzja krwi (przetoczenie krwi) — zabieg polegający na przetaczaniu pewnej ilości krwi lub składników krwi. Ma na celu uzupełnienie utraconych składników.

W przypadku transfuzji niezbędne jest stosowanie krwi zgodnej grupowo. Oprócz zgodności głównej (układ AB0) należy także wziąć pod uwagę zgodność czynnika Rh.”

Co to jest próba krzyżowa?

„Próba krzyżowa, próba zgodności — obowiązująca próba przed każdą transfuzją krwi, wykonywana w celu wykazania zgodności serologicznej między krwią dawcy i biorcy w zakresie układu AB0 i Rh.”

Co to jest aglutynacja?

„Aglutynacja (łac. agglutinare — sklejać, spajać) albo odczyn zlepny — reakcja, w wyniku której aglutynogen jest wiązany przez aglutyniny, co powoduje powstanie dużych, wytrącających się kompleksów. Reakcja aglutynacji może zachodzić in vitroi być stosowana do różnego rodzaju testów diagnostycznych w serologii (często wykorzystuje się np. zlepianie krwinek). Rzadziej mówi się o aglutynacji, jako reakcji zachodzącej w organizmie, mającej na celu zlepianie cząstek patogenu, który dzięki temu może być łatwiej usunięty.”

Co to jest aglutynina?

„Aglutynina — substancja powodująca zlepianie aglutynogenów

podczas aglutynacji. Mogą być to przeciwciała obecne w surowicy krwi albo dowolna inna substancja jak np. lektyny.

Ze względu na działanie wyróżnia się przeciwciała:

· Aglutynina H — przeciwko antygenom rzęskowym. Tworzy się tu delikatny, wątły strąt, który łatwo ulega rozbiciu przy wstrząśnięciu.

· Aglutynina O — przeciwko antygenom somatycznym. Tworzy ona na dnie probówki trwały osad grudkowy.

Co to jest wstrząs hemolityczny?

„Przetoczenie krwi może powodować szereg powikłań o różnej patogenezie i ro­kowaniu. Do najważniejszych należy reakcja hemolityczna spowodowana nie­zgodnością grupową w układzie ABO lub Rh. Nasilenie reakcji zależy od ilości wprowadzonego antygenu oraz przeciwciał biorcy. Podejrzenie niezgodności grupowej Rh budzi wystąpienie w czasie przetaczania krwi dreszczy, bólu oko­licy lędźwiowej, nudności, bóle głowy, uczucia ściskania w klatce piersiowej. Pierwsze objawy mogą wystąpić już po przetoczeniu kilkunastu ml nie­zgodnej krwi. Pojawienie się któregokolwiek z wymienionych powyżej obja­wów nakazuje przerwanie przetoczenia. Należy wykonać badanie kontrolne grupy krwi biorcy, krwi z przetaczanego pojemnika oraz oznaczenie wolnej hemoglobiny w krwi i moczu biorcy. Przy dużym nasileniu reakcji hemolitycznej pierwszym objawem przeto­czenia niezgodnej krwi może być wstrząs o dramatycznym przebiegu. Leczenie wstrząsu należy rozpocząć od szybkiego dożylnego wlewu płynu, kojarząc w razie potrzeby podaż płynów z kroplowym dożylnym wlewem izopropylnor- adrenaliny. Należy podać dożylnie 400 mg hydrokortyzonu. Do przetaczanych płynów należy dodawać po 5—7 g dwuwęglanu sodu w celu alkalizacji moczu zapobiegającej niewydolności nerek. Znacznie nasilona wskutek hemolizy niedokrwistość może stanowić wskazanie do przetoczenia krwi.”

Czy te wiadomości są zrozumiałe?

Na początku dość trudno jest to wszystko ogarnąć. Jak będziemy czytać dalej możemy napotkać o wiele trudniejsze teksty. Mam nadzieję, że się w tym lesie nie zgubisz.

Rozdział 2. Krew, czyli zestaw antygenów

Wiemy już że, grupy krwi dzielimy na podstawowe 4 grupy ze względu na zestaw antygenów na krwinkach.

Co to jest antygen?

„Antygen (źródłosłów niejasny: starogrecki. ἀντί anti -przeciw, γένος genos — ród, rodzaj; przytaczane także ang. antigen = antibodygenerator, generator przeciwciał) — substancja, która wykazuje:

· immunogenność, czyli zdolność do wywołania przeciwko sobie odpowiedzi odpornościowej lub

· antygenowość, czyli zdolność do wiązania się ze swoistymi przeciwciałami.

W bardziej ogólnym sensie antygen to każdy związek chemiczny, który może być wykryty za pomocą swoistych przeciwciał w różnych metodach diagnostycznych. Pojęcie antygenu jest szerokie i zależne od kontekstu. Przykładowo, mianem antygenu można określić całą komórkę bakteryjną lub tylko jedno z białek występujące na jej powierzchni.”

Źródło. http://pl.wikipedia.org/wiki/Antygen

Ze względu na występowanie na erytrocytach swoistych antygenów wyróżnia się kilkanaście układów grupowych.

Główny układ ABO. Rhesus. MNS. Kell. Luthera. Lewis. Duffy, plus kilkanaście innych mniej istotnych klinicznie.

Jak zbadać grupę krwi?

Trzeba pobrać krew od danej osoby i przeprowadzić testy.

Czy można ustalić grupę krwi bez pobrania krwi?

Można. Pobierając próbkę na przykład śliny lub śluzu, również spermy.

Co to znaczy, nie rozumiem?!

Jak już wspomniano w definicji -grupa krwi to zestaw antygenów. Identyczne antygeny występują w wydzielinach ciała.

Gdzie jeszcze występują antygeny grupowe krwi ABO?

Oo! Mamy problem. Strona jest w języku angielskim.

W ramach wyjaśnienia tematu. W badaniach kryminalistycznych jeszcze do niedawna wykorzystywano materiał pobrany na miejscu zbrodni w postaci niedopałków, prezerwatyw, wymazów z ust, w celu ustalenia grupy krwi ofiary bądź sprawcy.

Jest tylko jeden problem. Próbki musza pochodzić od osoby wydzielającej antygeny grupowe krwi ABO. Osobę taką nazywa się „Secretorem”. Po polsku Wydzielaczem.

Secretor to osoba, u której w wydzielinach ciała stwierdza się obecność antygenów grupowych krwi układu ABO.

Podstawowe wydzieliny to wszechobecny śluz. Poza tym ślina, pot, łzy, sperma.

Matka Natura zrobiła jednak małe odstępstwo dla około 20% populacji. Otóż, te 20% ludzi na Ziemi nie wydziela antygenów grupowych. Takie osoby są nazywane „non secretor” po polsku nie wydzielacz.

Tak więc około 80% ludzi na Ziemi ma w swoich wydzielinach antygeny grupowe krwi. 20% natomiast jest ich pozbawionych. Nie mylić z faktem posiadania wydzielin. U około 20% populacji nie wykrywa się antygenów grupy krwi w wydzielinach. Używam zwrotu „około”, gdyż w przeprowadzonych badaniach na różnych populacjach i grupach etnicznych, ten wskaźnik jest zmienny.

Bardzo ciekawa praca naukowa została napisała w roku 1941. Autorem jest Grethe Hartmann. Tytuł. „Group antigens in human organs. A discussion of the „secreter” „nonsecreter” phenomenon.” Chwilowo nie do zdobycia.

Jak zbadać czy mam antygeny grupowe krwi w wydzielinach?

Otóż, wystarczy pójść do najbliższego laboratorium analitycznego, a takie jest przy każdym szpitalu. Poprosić o badanie „Fenotypu Lewis”. Są dwa badania na fenotyp „a” i fenotyp „b”. Badanie takie kosztuje ok. 80 złotych. Po pobraniu krwi dostajemy wynik po kilku godzinach. Najczęściej tego samego dnia.

Le (a-, b+). Jesteś Secretorem.

Le (a+, b-). Jesteś non secretor.

Określenie secretor status jest w Internecie. Cała procedura.

Skąd nazwa Secretor?

Otóż termin ten pochodzi od słowa –„Secretion” wydzielina.

Po co, to się bada?

Jest tak zwany układ zgodności tkankowej. W czasie przeszczepów narządów dawca i biorca organów muszą mieć zgodność tkankową. Inaczej organ, który wszczepiamy zostanie odrzucony przez organizm biorcy.

„Zgodność tkankowa to zdolność biorcy do przyjmowania przeszczepów od dawcy. Zgodność tkankowa zależy od tolerancji immunologicznej na antygeny tkanek.

Pełna zgodność występuje wtedy, gdy antygeny transplantacyjne dawcy i biorcy są identyczne lub bardzo podobne.
Antygeny zgodności tkankowej — czyli antygeny transplantacyjne to antygeny na tkankach, a raczej na powierzchni ich komórek, warunkujące zgodność lub niezgodność przeszczepionej tkanki z tkankami biorcy. Antygeny te wywołują odpowiedź odpornościową u biorcy, mogącą spowodować odrzucenie przeszczepionej tkanki.

Spośród antygenów transplantacyjnych wyróżniamy: Antygeny grupowe krwi Główne antygeny grupowe krwi należą do grupy AB0 i są obecne na erytrocytach i w niektórych innych tkankach. Większość ludzi posiada przeciwciała, które rozpoznają te antygeny. Dla przykładu: osoba, której krew ma grupę A ma przeciwciała anty- B. Przetoczenie krwi grupy B tej osobie spowoduje jej odrzucenie. Antygeny głównego układu zgodności tkankowej Główne antygeny transplantacyjne są kodowane przez polimorficzne geny MHC (ang. Major histocompatibility complex). Antygeny MHC znajdują się na komórkach wszystkich tkanek jądrzastych. Najważniejszą funkcją cząsteczek MHC jest wiązanie i prezentacja antygenów limfocytom T. Antygeny MHC to główne białka decydujące o utrzymaniu się lub odrzuceniu przeszczepu, a zatem odpowiadające za zgodność tkanek dawcy i biorcy.

Wyróżnia się trzy klasy MHC: MHC klasy I znajdują się na wszystkich komórkach organizmu posiadających jądro komórkowe. Pełnią funkcje obronne przed czynnikami chorobotwórczymi. MHC klasy II występują na specjalnej klasie komórek — komórkach prezentujących antygen. MHC klasy III stanowią różne cząsteczki, niezwiązane z procesem prezentacji antygenu.

Główny układ zgodności tkankowej u ludzi to układ HLA (ang. Human leukocyte antigens). Układ HLA został tak nazwany, ponieważ antygeny te po raz pierwszy wykryto na krwinkach białych, czyli leukocytach.

Podobnie jak w przypadku układu MHC, rozróżniamy: HLA klasy I: HLA- A, HLA -B, HLA -C. HLA klasy II: HLA- DP, HLA- DQ, HLA- DR. HLA klasy III: HLA- C.

Kompleks genów układu HLA znajduje się w szóstym chromosomie. Obejmuje on ponad cztery miliony par zasad i zawiera ponad sto genów. Funkcji wielu z nich nadal nie znamy. Wiemy natomiast, że każdy organizm ludzki ma odmienne antygeny zgodności tkankowej (identyczne występują tylko u bliźniąt jednojajowych). Kombinacje wielu różnych form alleli sugerują, że szansa na powstanie dwóch identycznych pod względem układu HLA osób jest niewielka, rzędu 1 na 35 milionów. Słabe antygeny zgodności tkankowej. Istnieje wiele „słabych” antygenów transplantacyjnych ( ang. Minor histocompatibility antigens). Należą do nich antygeny grupowe krwi nie zaliczane do grupy AB0 i antygeny związane z chromosomem płciowym. Są pozornie słabsze niż antygeny MHC i prawdopodobnie pobudzają układ odpornościowy w późniejszym okresie po przeszczepieniu tkanki.”

Co to jest immunologia?

„Immunologia — dziedzina nauki z pogranicza biologii i medycyny zajmująca się biologicznymi i biochemicznymi podstawami reakcji odpornościowo- obronnej ustroju na patogen lub inne obce organizmowi substancje i ciała jak np. toksyny lub transplanty. Ponadto bada ona prawidłowość tejże reakcji i ewentualne jej zaburzenia.”

Wracając do badania grupy krwi bez krwi.

Ojciec polskiej immunologii Ludwik Hirszfeld napisał podręcznik akademicki- „Immunologia ogólna” w roku 1948, pierwsze polskie wydanie w roku 1949.

Otóż na stronie 400 i następnych jest wykład XXXV. Dotyczący grup krwi. Na stronie 416 podtytuł — Chemia substancji grupowych.

„Badanie chemiczne substancji grupowych stało się możliwe, gdy stwierdzono u większości ludzi występowanie substancji grupowych poza krwinkami, gdy przekonano się, że u tych ludzi organizm cały jest jak gdyby przesiąknięty ciałami grupowymi. Prześledzenie ilościowej zawartości antygenów grupowych pokazało, że krwinki są stosunkowo ubogie i że inne organy czy płyny ustrojowe zawierają je w znacznie większej ilości. Ilustrują to poniższe tabelki.

Ilości względne substancji grupowych

Ślina 128—1024

Sperma 128—1024

Wody płodowe 64—256

Erytrocyty 8—32

Łzy 2—8

Mocz 2—4

Płyn mózgowy 0

Ilości względne substancji grupowych zawartych w organach(waga sucha).

Mózg 26

Kał 100

Aorta 24

Mięśnie 36

Wątroba 48

Płuca 111

Nerki 86

Serce 107

Trzustka 1390

Żołądek 2000

Okazało się też dalej, że antygeny grupowe występują nie tylko u człowieka, ale i u zwierząt, i takim źródłem, z którego preparatywnie korzystano, były przede wszystkim żołądki świńskie.

Te pierwsze badania pozwoliły zidentyfikować antygeny grupowe jako substancje mucynowe, specjalnie jako glikoproteiny”.

Jak na tamte czasy już 67 lat temu zdawano sobie sprawę z występowania substancji grupowych w organizmach ssaków. Dlaczego ssaków a nie tylko ludzi? Większość ssaków ma grupy krwi podobnie jak ludzie. W związku z tym, mają też swoiste antygeny dla poszczególnych grup. Wspominam o zwierzętach gdyż będą one bohaterami jednego z dalszych rozdziałów.

Ważne ale kompletnie ignorowane.

Pot- to wydzielina której kompletnie nikt nie badał. Niestety, również zawiera substancje grupowe krwi.

Jak się ustala grupę krwi?

Pobiera się krew i używa odczynników chemicznych. Proste w swej wymowie.

TEORETYCZNE I TECHNICZNE PODSTAWY BADANIA
„Podczas tego badania sprawdza się, jak zachowują się krwinki czerwone pacjenta w obecności tzw. surowicy wzorcowej, która zawiera określone przeciwciała.
Może być też odwrotnie — sprawdza się zachowanie badanej surowicy w obecności krwinek wzorcowych — zawierających znane antygeny. Podczas wykonywania oznaczenia grupy krwi obserwuje się, czy nałożona na płytkę szklaną kropla surowicy lepi się (aglutynuje) do krwinek czerwonych, tworząc duże, widoczne gołym okiem skupiska krwinek. Rutynowe oznaczenie grupy krwi dotyczy układu grupowego AB0 i czynnika Rh. Badanie można wykonać na plastikowej płytce, oceniając obecność lub brak aglutynacji między kroplą krwinek i kroplą badanej surowicy lub odczynnika z przeciwciałami. Sklejanie się badanych krwinek czerwonych z odczynnikiem zawierającym przeciwciała przeciwko antygenowi A (przeciwciała anty-A) albo przeciwciała przeciwko antygenowi B (przeciwciała anty-B) wskazuje, które z antygenów układu AB0 są na krwinkach obecne, czyli określa, jaką mamy grupę krwi. Brak aglutynacji oznacza brak danego antygenu na krwinkach.

Co już wiemy z tabelek i badań Landsteinera? Na czerwonych krwinkach mamy 2 antygeny. W plazmie dwa przeciwciała.

Identyczne antygeny mamy też w swoich wydzielinach jeśli jesteśmy Wydzielaczami.

Około 80% populacji jest Wydzielaczami, tzn. posiada swoje antygeny grupowe AB0 we wszystkich wydzielinach ciała.

Rozdział 3. Surowice wzorcowe. Czyli rzecz o lektynach

Lektyny (lectins) są określane jako hemaglutyniny, fitohemaglutyniny, fitoaglutyniny, fitozyny.

Hemaglutynina widok ogólny.

Mało kto docieka co jest czego składnikiem. Bo i po co? Otóż współcześnie tzw preparaty wzorcowe stosowane w laboratoriach do oznaczania grup krwi to wyciągi roślinne. Poniżej niektóre z nich.

Lektyna z Dolichos Biflorus służy do identyfikacji komórek, które należą do grupy krwi A1.

Lektyna z Griffonia simplicifolia jako anty-B.

Lektyna z Ulex europeus służy do identyfikacji antygenu grupy krwi H.

Lektyna z Viccia graminea służy do identyfikacji antygenu N grup krwi.

Lektyna z mleka kokosowego służy do identyfikacji antygenu Theros.

Lektyna z Dorex służy do identyfikacji antygenu R.

Wystarczy wkleić w Google: „Lectins as markers for blood grouping.”

Mało kto wie, że najstarsza trucizna świata to rycyna.

Rycyna — białko o silnych właściwościach toksycznych pochodzące z rodziny Ricinus communis. Wszystkie części rośliny zawierają rycynę, ale największe jej stężenie (od 1 do 5%) występuje w nasionach. Jako substancja białkowa z grupy lektyn nie miesza się z olejami, co umożliwia produkcję nieszkodliwego dla ludzi oleju rycynowego (który nie zawiera rycyny).

Jako pierwszy niezwykłe właściwości biologiczne rycyny zauważył w 1888 roku H. Stillmark. Była to pierwsza z wykrytych lektyn -aglutynin tj. białek łączących się nieenzymatycznie z receptorami cukrowymi na błonach komórkowych.

Działanie rycyny na organizmy żywe

Rycyna wywołuje gwałtowne wymioty i biegunkę, a także silne przekrwienie narządów układu pokarmowego i nerek spowodowane zlepianiem krwinek i wytrącaniem fibryny do krwi. Jak w przypadku małej rany z pierwszego rozdziału. Klasyczna aglutynacja.

Mówiąc po prostu robią się skrzepy. Skrzepy te mogą zatykać lokalnie naczynia krwionośne, a także powodować zatrzymanie pracy serca.

Największe zaskoczenie, jakiego miałem udział doświadczyć był odkryty powyższy fakt. Rośliny produkują substancje zlepiające krwinki. Grupy krwi jak już przeczytaliśmy wcześniej to zestaw antygenów. Czyli antygeny mogą się zlepiać z wielu powodów. Nie tylko z niewłaściwie dobranej grupy krwi do transfuzji. Również z powodu spożycia substancji roślinnych zawierających fachowo mówiąc fitohemaglutyniny. Lektyny pochodzenia roślinnego.

Wcześniej za czasów Landsteinera stosowano mieszanie kropli krwi wzorcowej z kroplą krwi badanego pacjenta. Problem polegał na tym, że trzeba było tej krwi wzorcowej dość sporo. Od czasu odkrycia zamienników roślinnych stosuje się wyciągi roślinne i inne substancje posiadające zdolność zlepiania poszczególnych przeciwciał i antygenów.

Rozdział 4. Wstrząs

Wcześniej wspomniano o poważnych konsekwencjach nieprawidłowej transfuzji w czasie której zachodzi potrzeba ratowania życia w wyniku wstrząsu. Źle dobrana krew — a krew to jak wiemy zestaw antygenów, wywołuje silną reakcję obronną całego organizmu-wstrząs hemolityczny.

Żeby sobie wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość. Dostarczamy z zewnątrz do organizmu substancję. Substancja ta zawiera antygeny. Jeżeli zestaw antygenów jest identyczny z posiadanym przez nas nie ma konfliktu. Jeżeli jednak dostarczono nam substancje z obcymi antygenami mamy konflikt. Jak w przypadku podania rycyny.

Immunologia zajmuje się poważnymi przypadkami wpływu obcych ciał –patogenów na układ odpornościowy.

Układ odpornościowy, układ immunologiczny — układ narządów umożliwiających działanie mechanizmom odporności. W skład układu odpornościowego wchodzą:

· narządy limfoidalne

· naczynie chłonne

· komórki uczestniczące w reakcjach immunologicznych

· przeciwciała, cytokiny itp.