„Przyjaciel”
Jak Mały Książę* wędrował w tym celu,
tak ja Ciebie szukam prawdziwy przyjacielu.
Niewielu jednak szczerych ludzi istnieje na tym świecie,
lecz jak to mówił Najwyższy- szukajcie, a znajdziecie**.
Samotność zaś dla wielu jest kulą u nogi,
dlatego też szukam Ciebie- przyjacielu drogi.
Wiem, że to szukanie do łatwych nie należy,
lecz nie znajdzie ten, kto nie uwierzy.
Ja zaś wierzę całą sobą,
że znajdę kogoś, kto będzie szczerą osobą.
Tylko nie wiem, gdzie leży sedno.
Czy warto jest szukać na pewno?
Co, jeśli to nie wyjdzie?
Może lepiej poczekam, aż przyjaciel sam przyjdzie?
* Mały Książę (fr. Le Petit Prince)—powiastka filozoficzna
dla dzieci Antoine’a de Saint-Exupéry’ego wydana w 1943
w Nowym Jorku
** Ewangelia wg św. Łukasza
„Bądź przy mnie”
Zabierz mnie na chwilę do siebie do domu,
Przecież ja nie powiem o tym nikomu.
Po prostu nie chcę być już sama.
Nie odwiedzi mnie ciocia, babcia ani mama.
Proszę, więc o wsparcie.
Mówię o tym otwarcie,
Bo potrzebuje pomocy.
Bądź przy mnie rano i w nocy.
Czasem spójrz w moje oczy
Pełne smutku i wdzięczności.
Czy możesz dać mi odrobinę miłości?
Ja nie mogę dać ci nic jako rekompensatę.
Proszę zastąp mi dziadka i tatę.
Z ich drzewa życia opadły już wszystkie liście,
Moich też jest już dosyć mało.
Nie zostawiaj mnie, cokolwiek by się działo.
Obiecaj, że wrócisz po każdym odejściu.
Chcę, żeby to było jasne jak pasy na przejściu.
Może za dużo wymagam?
Lecz nie zostawiaj mnie, błagam!
Moja choroba wciąż postępuje,
Tylko przy tobie dobrze się czuję.
Miło mi, że ktoś dba o moje zdrowie.
Zabierz mnie na chwilę, naprawdę nikt się nie dowie.
Chcę spędzić dobrze moje ostatnie chwile, być może.
Chcę wiedzieć, że ktoś mi w tym pomoże.
A kiedy liście z mego drzewa opadną,
Nie będzie już nic dookoła.
Ktoś inny o pomoc do ciebie zawoła.
Dziś proszę tylko, abyś wysłuchał moich słów.
Historia kołem się toczy,
więc to może zdarzyć się znów.
Kiedy nie usłyszysz już,
jak moje serce brzmi,
ktoś inny zawoła: proszę, pomóż mi!
„Optymistą być”
Optymista jest to ktoś wielki,
Kto cieszy się z rzeczy wszelkich.
Lepiej mu wychodzą różne zadania,
Gdy dzień zacznie od zdrowego śniadania.
Postrzega Świat jako coś dobrego.
Uśmiechnij się! — mówi do każdego.
Lecz czy to takie proste
Być co dzień szczęśliwym?
On ma pozytywny stosunek do życia.
I się z tym nie kryje,
Bo nie ma nic do ukrycia.
Wierzy w pomyślny rozwój wszelkich wydarzeń,
Ma wiele marzeń.
Nie płacze, nie marudzi,
Codziennie uśmiecha się do ludzi.
Dzieli się swoją radością z innymi.
Nie przejmuje się sprawami błahymi.
Też bym tak chciała,
Ale czy można?
Czy można nauczyć się żyć jak optymista?
Kup książkę, aby przeczytać do końca.