Bezpłatny fragment - Miłość raz jeszcze

Hymn do miłości

Zanim w śmiertelnym grobie

przyjdzie mi spocząć

i nekrologów imiona witać nieczuły

przyjdź do mnie choć raz

duchu mój miłosny,

co nęcisz zmysły kształtnymi piersiami,

by przekazać życia niewinnego pałeczkę,

nie lekceważ mnie już więcej

duchu mój miłosny…

Samotność

Miłość zestarzała upływem pragnień

od zmysłów odjęła kromkę uśmiechu.

Z potarganą koronką włosów

przemierza w szalonym amoku pola

wyścielone bruzdami codzienności,

a za nią gawrony, jak śmierć

czarnieją coraz bardziej;

otwiera ramiona w pędzie zatrzymana

i klęka czekając na błogosławieństwo

lecz tylko skowyt wilków

z oddali słychać dziki i płacz dziecka,

które już nigdy…, nigdy…

*** [Gdyby można było otrzymać]

Gdyby można było otrzymać

Rodzinę za jeden uśmiech,

uśmiechnąłbym się najszerzej,

jak tylko potrafię;

a kiedy miłość odnalazłaby

nasze imiona

radość byłaby niezmierzona.

Samotnemu różne myśli przychodzą.

Rodzina za jeden uśmiech.

Gdyby tylko można było…

*** [Zanurzyć dłoń w sercu]

Zanurzyć dłoń w sercu,

by poczuć uczucie bijące

w nim słabym tonem —

a więc nie wszystko stracone

może miłość jeszcze zakwitnie…

*** [Gdy wszedłem w Jasność]

Gdy wszedłem w Jasność

rozkrzyczały się moje dzieci.

Twarzyczki, które mogły

przybrać ziemskie rysy

zbiegły się wokół mnie.

Każde z nich miało szansę…

Niektóre wyrywają się,

nie chcą iść na ręce, wiedzą,

że już nie zaistnieją,

że ich matki rodzą teraz innym.

Te, najbardziej promieniste

stoją tuż przede mną,

uśmiechają się oczekując

mojego skinienia, w każdej chwili…,

byle by tylko była możliwość…,

aby tylko dało się ich wszczepienie

jakoś wytłumaczyć…

dać niemożliwemu alibi.

Tak, duszyczek tutaj dużo

a wszystkie przeznaczone

dla moich dzieci.

*** [Kiedy stąpam skrajem rzeki]

Kiedy stąpam skrajem rzeki

na drugim brzegu pojawia się

moje dziecko