Wprowadzenie
Tak ciężka choroba jak nowotwór przekształca zupełnie rzeczywistość, nie tylko dziecka, ale i całej rodziny oraz wpływa na szkołę, nauczycieli, sposób ich pracy, którzy muszą podejmować refleksję, jak kształcić, opiekując się zarazem dzieckiem i wychowując je w tej szczególnej sytuacji. Trzeba na pewno nie unikać trudnych tematów, włączać je w proces edukacji, ale także sprawiać, że dziecko wyłącza się od trudnych przeżyć. Oczywiście możliwe jest to w różny sposób, przecież nowotwór wyniszcza organizm dziecka, zmienia zupełnie jakość jego funkcjonowania. Trzeba mieć bardzo elastyczne podejście do sytuacji dziecka, ale także wykorzystywać lepsze momenty i traktować dziecko normalnie, wprowadzać zwyczajne elementy edukacji, nie zapominając oczywiście o indywidualizacji kształcenia.
Wplotłam w analizowany temat szkołę. To bardzo ważne, bo rodzice czuli wsparcie nauczycieli, lokalnego otoczenia. Tym bardziej, że każde dziecko chce przebywać w szkole pośród rówieśników. Choroba nowotworowa kradnie dzieciństwo, czas na rozwój społeczny. To bardzo dotkliwe sytuacje, w które trzeba zaangażować szkołę. To ważne lekcje empatii.
Rodzice przeżywają swój ból, dziecko pragnie żyć normalnie. Dziecko każde ma prawo rozwijać się w środowisku szkoły. Gdy dziecko nie może przyjść samo do szkoły — istnieją odwiedziny rówieśników. Dziecko musi czuć się cały czas częścią szkolnej społeczności, dbają o to rodzice we współpracy z nauczycielami.
Rodzina wobec choroby nowotworowej dziecka
W pierwszych latach życia dziecka szczególne wsparcie płynie ze strony rodziców. Nie można go zastąpić dla skutecznego procesu rozwoju, edukacji w szkole. Bez bliskich relacji opartych na bezpieczeństwie, akceptacji, miłości, życzliwości, nie można liczyć na to, że dziecko będzie realizowało się, wykorzystując swój potencjał w pełny sposób. Szczególnie, gdy jest chore — kluczowe są funkcje rodziny. Rodzice muszą zmierzyć się z bólem. Nie mogą być samotni. Szkoła jest bardzo ważna, aby była blisko dziecka.