Królowa Żebraków

Książka roku 2022 w plebiscycie organizowanym przez portal Pisarze polscy Twórczość Eweliny C. Lisowskiej, tym, którzy zaglądają tu na blog, jest dość dobrze znana. Wiecie też, że cenię sobie jej twórczość. Pomysł na fabułę świetny, fajnie napisany i poprowadzony, ale mam jedno "ale"... takie tycie, takie malutkie... Tym razem pani Ewelina zabiera nas w okres międzywojenny, gdzie ludzie, którzy przeżyli już jeden horror, patrzyli z nadzieją w przyszłość, nie wiedząc, że lada moment los zrzuci im na głowę kolejną wojnę... I tutaj muszę napisać, czego mi trochę brakło w tej historii... Pamiętajcie jednak, że jest to moje bardzo mocno subiektywne odczucie. Wszystko byłoby idealnie, gdyby autorka bardziej zaakcentowała, w jakim okresie osadziła swą powieść. Brakowało mi tu tego specyficznego klimatu- tak naprawdę nie wiemy, jakie nastroje panowały pośród klas społecznych, o czym ludzie mówili, co działo się na arenie politycznej, czego ludzie się bali, o czym marzyli, jak wyglądała ich powojenna rzeczywistość. Moim zdaniem (!), ta warstwa historyczna mogłaby być troszkę bardziej rozbudowana- jeśli mówimy o romansie historycznym- oczywiście, bo gdyby był to "zwykły" romans, nie miałabym się czego uczepić- czytając tę opowieść, odnosiłam wrażenie, że mogłaby się zadziać ona w dzisiejszych czasach i też by zdała egzamin, bo jest (jak dla mnie) zbyt uniwersalna. Poza tym jednym szczegółem otrzymałam niesamowitą, pełną emocji, genialnie przedstawioną relację dwojga ludzi. Obydwoje z bagażem doświadczeń i trudnej przeszłości, którzy w pewnym momencie dostrzegają, że być może mają szansę na wspólną przyszłość i wzajemnie mogą stworzyć coś, czego nie mieli w rodzinnych domach. "Królowa żebraków" to słodko- gorzka opowieść o uniwersalnych wartościach- o wierze miłości i nadziei. Autorka przy pomocy swych bohaterów pokazuje, jak ważne jest mieć obok siebie kogoś, kto wyciągnie pomocną dłoń w najtrudniejszych momentach naszego życia, wesprze, choć sam przechodzi (być może) trudne chwile. Jak ważne są relacje z rodziną i to by na każdym kroku, doceniać to, co mamy, bo w każdej chwili możemy to stracić, bądź zostanie nam to brutalnie odebrane. Historia Eweliny i Wiktora to opowieść przepełniona nagłymi zwrotami akcji, nie brakuje tu wielkich dramatów, jak i ulotnych chwil szczęścia. Przyznaję, płakałam i śmiałam się na przemian wraz z bohaterami- wczułam się w ich położenie na maksa, dałam się porwać ich historii. Pewne niespodziewane wydarzenie (nie napiszę które, by Wam nie spojlerować i nie odbierać przyjemności poznania tej powieści) roztrzaskało moje serce na kawałki, zmiotło z przysłowiowej planszy. W tym jednym momencie odłożyłam czytnik na bok, musiałam uspokoić rozszalałe nerwy, a przede wszystkim zrozumieć postępowanie bohaterki i wytłumaczyć sobie jej decyzję. Ten moment, naprawdę bolał... Bo ile jesteśmy w stanie poświęcić w imię miłości? Bohaterowie są bardzo dobrze zbudowani, niezwykle różnorodni, niosący w sobie całą gamę emocji. Choć każdy z nich jest już skrzywdzony przez los, starają się nie poddawać i przeć do przodu. W tej historii zdecydowanie nie brakuje trudnych tematów, ale znajdziemy tu również ogrom nadziei, która podnosi na duchu w trudnych chwilach. Emocje buzują od początku do końca. Znajdziecie tu wszystko od miłości i pożądania po szczerą nienawiść i chęć mordu. Autorka bardzo dobrze budowała i podsycała napięcie pomiędzy główną dwójką, choć było oczywistym, co się między nimi wydarzy, oczekiwanie napięcie i niecierpliwość rosła z każdą przewracaną stroną. Ich uczucie rodziło się i współistniało wraz z przyjaźnią, którą tworzyli stopniowo i bardzo naturalnie wraz z czasem. Świetnym pomysłem okazała się naprzemienna narracja, dzięki czemu mogliśmy poznać różne spojrzenie na dany temat, łatwiej też było zrozumieć zachowanie, poznać rozterki, poczuć niepewność, zrozumieć niezdecydowanie i trwogę o ich wspólną przyszłość, która nieustannie kołatała się w ich sercach... Książka intryguje, rozbudza emocje, wciąga i sprawia, że naprawdę dobrze się czyta tę historię. Cieszę się, że mogłam ją poznać i nadal z ciekawością wyglądam na kolejne historie, które wyjdą spod pióra pani Eweliny. Czy polecam? Zdecydowanie tak. Z tej książki bije dobro, miłość i nadzieja, że nawet najgorszy czas w naszym życiu kiedyś się skończy, trzeba tylko zaufać i wytrwale dążyć do przodu...

RECENZJA 💙 "KRÓLOWA ŻEBRAKÓW" 💙 AUTOR: Ewelina C. Lisowska Wydawnictwo Romanse "Boże ja królowa żebraków, najbiedniejsza z najbiedniejszych, błagam, pomóż mi." "Byłem niczyj, pozbawiony twojego czułego szeptu. Jak dziki pies wałęsałem się po bezdrożach codzienności, poszukiwałem twojego blasku. Pragnąłem jednego twojego uśmiechu, muśnięcia twojej skóry...." KRÓLOWA ŻEBRAKÓW to romans historyczny osadzony w latach ok.1920 roku. Autorka balansuje na realiach życia ludzi biednych i bogatych pokazujący pomiędzy nimi różnice i zachowania. Opisuje życie pomiędzy ludźmi z różnych warstw społecznych. Historia dwójki ludzi z różnych światów, które połączył los, zagubionych, po przejściach. Próbują odnaleźć siebie, miłość i szczęście w ciężkich czasach i kłód, które rzuca im los. Książka, która pokazuję jakie życie i los potrafi być przewrotne, że w trudnych sytuacjach możemy znaleźć i te dobre strony, znaleźć przyjaznych ludzi wokół siebie. KRÓLOWA ŻEBRAKÓW to historia, która jest przepełniona emocjami, bólem, smutkiem, upadkami, nadzieją na lepsze jutro, która daje bohaterom siłę, aby walczyć i iść do przodu. Historia, która pokazuje wewnętrzną siłę postaci, posiada wątek duchowny, bo wiara daje siłę i nadzieję, gdy wszystko dokoła się wali. Książka, która wciąga niesamowicie w świat brutalnej rzeczywistości, która otacza bohaterów. Autorka stworzyła ciekawą, dosyć oryginalną fabułę książki, która jest napisana z perspektywy głównych bohaterów Eweliny Szulik i Wiktora Walickiego. Dzięki czemu możemy poznać ich bliżej, spojrzeć ich oczami na otaczające ich życie, ich rozterki. Dowiedzieć się co przeżywają wewnętrznie i z czym się zmagają. Bohaterowie ciekawie wykreowani to postacie, które są zwyczajni, prości, zagubione, pełne chaosu, empatii, walczą, aby przetrwać każdy kolejny dzień i walczą ze swoimi słabościami. Postać Eweliny, która od samego początku wzbudza ogromne pokłady empatii dla niej. Tej zagubionej osoby nie da się nie lubić, jest pełna empatii i ma dobre serce. Wiktor pan chaosu wokół siebie, nieufny, nie potrafi uwierzyć, boi się ponownie cierpieć. Baba Helena władczyni ładu i składu. Swatka. To również bardzo ciekawa postać. "Kochać i być kochaną. Czyż to nie zbyt wiele dla takiej jak ja. Dla żebraczki miłości?" Dwudziestopięcioletnia Ewelina Szulik pochodzi z rodziny robotniczej. Stara panna schorowana, wychudzona. Szyła własnoręcznie lalki i sprzedawała na ulicy, aby dorobić i pomóc rodzinie, niestety nie nadawała się do innej pracy. Robiła wszystko, co w jej mocy, aby pomóc mamie w pracy. Choć cokolwiek robiła, było za mało. Od dziecka czuła strach, poczucie winy, że jest nikomu niepotrzebnym balastem. Rodzina coraz bardziej pokazywała niechęć do niej i że musi łożyć na jej utrzymanie. Nikt nie zwracał uwagi na jej cierpienia. Czuła się nikomu nie potrzebna, nie miała siły walczyć z niemocą, która coraz bardziej ją ogarniała. Nadszedł ten dzień, którego najbardziej się obawiała, zostaje, wyrzuca, z domu jak stała, w dodatku na duży mróz. Biedaczka nie otrzymuje znikąd pomocy, gdy myśli, że nadszedł jej kres życia, pan Walicki ratuję dziewczynę w ostatnim momencie. Wiktor Walicki to trzydziestopięcioletni letni stary kawaler. Jest redaktorem naczelnym, pochodzi z zamożnej rodziny. Niestety wskutek nieprzyjemnych okoliczności zostaje wydziedziczony. Poznał smak biedy, nędzy i został sam jak palec. Pracą swoich rąk dorobił się tego co posiada, choć niewiele, ale jemu starcza. Pan chaosu, w pracy wyśmiewany, za to jak się prezentuje. Gdy ratuje pannę Ewelinę, wszystko się zmienia. Tak zaczyna się ich historia pełna wzlotów i upadków. Jesteście, ciekawi czytajcie. Mnie urzekła i złapała za serce ta historia. Czy tych dwóje zagubionych ludzi da sobie szansę na szczęście? Czy małżeństwo z rozsądku może przetrwać? Kto stanie im na drodze do szczęścia? Czy Ewelina zgodzi się na ślub z rozsądku? Czy pomiędzy Wiktorem a Eweliną zrodzi się prawdziwe uczucie? Polecam. Dziękuję bardzo autorce za możliwość przeczytania e-booka.

„Przyszedł czas, aby znów zmierzyć się z rzeczywistością...” Kto z nas nie marzy o prawdziwej miłości, czułości, miłosnych wyznaniach, poczuciu bezpieczeństwa. Chyba większość z nas? „Światło miejskiej latarni padło na smutną scenę, którą wykreowało życie. Na zamarzniętej ulicy stała dziewczyna ubrana jedynie w cienką suknię, chustę i pantofle domowe. Podmuch lodowatego wiatru przyprószył jej ciemne włosy płatkami śniegu. Podeszła do drzwi, lecz ze smutkiem odkryła, że zostały zatrzaśnięte na zasuwę. – Boże, dokąd mam teraz pójść?” Ewelina, biedna i chorowita dziewczyna, wyrzucona na bruk przez rodzinę, bo nie chciała wyjść za maż za mężczyznę, raz, że starszego dużo od siebie, to jeszcze obleśnego. Została bez niczego. Bez butów i ubrań. Wywalono ją tak jak stała. Jak niepotrzebny mebel. Szukała pomocy, lecz nikt jej nie chciał pomóc. Prawie konająca na ulicy z zimna i wycieńczenia zostaje przygarnięta przez tajemniczego nieznajomego. „A teraz jestem sam. Skazany na samotność i śmierć z braku miłości. Nikogo już nigdy nie pokocham, ani nikt nie pokocha mnie. Podłe życie!” Wiktor, pochodzący z zamożnej rodziny, wywalony z domu i pozostawiony sam sobie. Redaktor gazety, samotny, mieszkający w niewielkim mieszkanku wynajmowanym, straszny bałaganiarz. Ratuje obcą dziewczynę prawie konającą na ulicy, po jakimś czasie bierze z niż ślub z rozsądku. Ale to nie koniec ich opowieści. Wszystko zaczynało się dobrze układać, aż do momentu, gdy miał wypadek, stracił pracę, a Ewelina postanawia iść do pracy. Dostaje ona propozycję niemoralną od bardzo zamożnego człowieka. Czy z niej skorzysta? Jak zareaguje na to Wiktor? Jak potoczą się dalsze losy naszych bohaterów? Czy zakwitnie w nich miłość? Czy wręcz przeciwnie, będzie dzielić ich wielka przepaść? Tego oczywiście dowiecie się czytając „Królową żebraków”. Lekkie pióro autorki i przedstawiona historia obojga bohaterów z ich perspektywy powoduje, że książkę wciągamy prawie jednym tchem. Mamy sporo opisów miłosnych perypetii, czułości oraz wrażliwości. Historia powieści została osadzona w 20-leciu wojennym zimową porą. Dwie tak podobne do siebie dusze spotykają się jakby to było ich przeznaczeniem. Oboje samotni i podobnie naznaczeni przez los. Trochę mijający się po drodze, bo nie potrafią powiedzieć sobie wszystkiego wprost, ciągłe tajemnice, niedopowiedzenia, ciągłe wyrzuty sumienia. Historia bardzo romantyczna pełna zwrotów akcji. Historia Eweliny i Wiktora jest opowieścią, która mogłaby się w tamtych czasach zdarzyć, bo jak wiemy w życiu bywa bardzo przewrotnie i niespodziewanie. Chętnie zobaczyłabym ją na ekranach kin w grudniu lub na walentynki. Polecam serdecznie. „Nie można kochać za coś, kocha się pomimo wszystko.”